Voices DIE to be heard.
Years we spent teaching a lesson,
We ourselves have never learned.
And if strenght was born from heartbreak,
Then mountains I could move.
If these walls could speak I'd pray,
That they would TELL ME WHAT TO DO.
Ik zie niets meer achter mijn ogen.
Leegte. Zwart.
Geen reden om te leven, geen om te sterven.
Niets dat het de moeite waard maakt.
Niets lijkt nog zin te hebben.
Misschien is het de vermoeidheid.
Misschien is het de stress.
Misschien een combinatie.
Zelfs mijn vrienden krijgen niet meer de aandacht die ze verdienen.
Niemand.
Zelfs Nadie is nog maar een vaag puntje licht.
Omdat ik me daar tegenwoordig veel te veel zorgen over maak.
Dan moet Sam ook niet met van die kutvragen komen.
Dan ga ik twijfelen.
Moet hij vooral weer aan de alcohol gaan.
Dan ziet zijn god hoe goed hij zich aan de regels houdt.
En maar zeiken dat roddelen slecht is.
Maar toen het over Nadie ging,
Drie keer raden,
Hield hij er zijn bek over dicht.
Hopelijk krijg ik binnenkort wat zekerheid.
Dan gaat het misschien beter.
Dan heb ik tenminste iets.
Dan heb ik tenminste iets.
'Humankind cannot gain anything without first giving something in return. To obtain, something of equal value must be lost.'
I think I've lost quite enough already, thank you.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten