Muziek uit. Eén van die zeldzame momenten, waarop ik me beter kan concentreren zonder. De leuke herinneringen aan jou komen weer boven, en ik ga er maar weer eens voor zitten.

Je advies is me nog steeds dierbaar. Het was alleen tijdelijk achter in mijn hoofd gekropen. Ik weet nog hoe ik vroeger uren in de zelfde houding zat, of lag, met muziek in mijn oren, zodat het lijkt alsof de rest van de wereld geen geluid maakt. Stil, bewegingloos voor de buitenwereld. En toch, actief van binnen.

Iedereen die lange tijd stil heeft gezeten, diep in gedachten verzonken, weet dat je na een tijdje het contact met de buitenkant compleet afsluit. Het heerlijke gevoel dat er niks is om je zorgen over te maken, en dat je gewoon rustig de tijd kunt nemen om na te denken. Tegenwoordig doet bijna niemand dat meer, omdat iedereen het veel te druk heeft met van alles en nog wat. Het advies dat me 15 maanden geleden is gegeven, is nu ook mijn advies voor ieder die wil luisteren. Ga eens rustig zitten, met of zonder muziek, en neem de tijd. Laat je zorgen even voor wat ze zijn, en verzink in gedachten, zelfs al zijn die niet altijd even rooskleurig.

Ik ben namelijk een mens dat veel na moet denken. Ik kan wel enigszins improviseren, maar dan voel ik me altijd ongemakkelijk. Ik heb het liefste lange uren bedenktijd. Want als je alleen bent, en diep nadenkt, kun je je beter concentreren op het probleem, op de huidige stand van zaken. Het geeft een enorm gevoel van rust, bij mij in elk geval, als ik weet dat ik rustig mijn tijd kan nemen voor mijn visies, ideën, ideologiën en gedachten. En hoewel concentratie niet altijd mijn sterkste punt is, kan ik er wel van genieten. Het helpt me terug te denken aan de mooie tijden die ik heb gehad, en aan wie ik misschien wat meer dankbaarheid moet tonen.

Zo zat ik vandaag weer eens rustig op mijn kamer.
Over wat mij op dit moment goed zou doen.
En ik besefte dat ik eigenlijk best wel een zomernacht kan gebruiken, met een prachtige sterrenhemel en een mooie stukje gras om op te liggen. En dan denk ik altijd terug aan die jaren oude droom, die ik niet met woorden kan omvatten. Daar moet je bij geweest zijn, dat moet je gezien hebben, gevoeld hebben. Ook al is het zo lang geleden dat ik die droom gedroomd heb, ik kan me nog steeds alle details voor ogen halen. En ik hoop dat ik hem binnenkort opnieuw kan dromen.

'As if the weight was not enough,
and one can only take so much.

You broke into pieces.
It seems hopeless now, but at least you know.
The tables can turn around,
and time will repair you.

And the rain comes and goes,
and all is forgiven.
Can we learn to let go?
so all is forgiven.

When the clouds burn away,
all is forgiven.
Will the night turn to day,
so all is forgiven?'
- Default, All is Forgiven

Smile in your sleep

'Je was zo mooi zonder...'
- Mijn moeder over mijn lippiercing.

Ja mam, jij was vast ook mooier zonder kraaienpootjes en hangtieten, maar dat ga ik je ook niet vertellen. Niet dat jou mening me zo veel boeit, zolang ik het maar goed vind staan.

En dan nu iets anders.
Fijn om te weten dat je goede vrienden hebt waar je gewoon mee kunt knuffelen op de bank, zonder er iets achter te zoeken. Laura en Nastja zijn makkelijk te doorgronden, die snap ik inmiddels wel. Rosanne is nog enigszins een misterie. En hoe meer ik van haar snap, hoe minder ik haar wil snappen, aangezien het overkomt dat ze gewoon niet wil dat ik haar doorheb.

Dat snap ik. Ik vind het allemaal best. En nu ik het er toch al over had, het was fijn om eens naast je te zitten. Zelfde geld voor Laura en Nastja.

'Emptiness fills up this space,
Memories I can't erase.
Things you've said and done,
Consume my soul.

Cleanse my soul of all my sins,
Embraced by loneliness.
Mother always said it would be this way.

Watched it all just slip away,
take this to an early grave.
Darkness falls, it lights my way.'
- Brand New Sin, Once in a Lifetime