WW1 (1914-1918) : 37.000.000 +
WW2 (1939-1945) : 62.000.000 +
Russische burgeroorlog (1917-1921) : 9.000.000 +
Tweede Congo oorlog (1998-2007): 5.400.000 +
Koude oorlog, in Korea (1950-1953): 3.500.000 +
Gehele oorlog in Vietnam (1945-1975): 3.800.000 +
Bevrijding van bangladesh (1971): 3.000.000 +
Afghaanse burgeroorlog (1979-): 2.000.000 +
Chinese burgeroorlog (voor 1937): 3.100.000 +
Mexicaanse revolutie (1910-1920): 2.000.000 +
Oorlog in Iran en Irak (1980-1988): 1.000.000 +
Burgeroorlog in Congo (1991-1997): 800.000 +
Burgeroorlog in Somalië (1988-): 550.000 +
Totale slachtoffers is de grootste oorlogen van de laatste eeuw: 133.150.000 +
Hoe eerder je inziet hoe ziek, zwart en verrot onze wereld is, hoe beter. Er is geen goed of fout. Geen licht en geen donker. Geen helden en geen boeven. In deze wereld is niemand onschuldig. Alles dat je in een westers land ziet als je om je heen kijkt, alles wat je aan kunt raken, alles dat je bezit, is gebouwd met de botten en het bloed van iemands voorouders. Alles is besmet, iedereen is ziek. De wereld om je heen is gebouwd op het verdriet en lijden van zo veel mogelijk mensen. Iedereen is ongelukkig, en daar wordt flink aan verdient.
In Irak en Afghanistan zijn er op dit moment meer dan 60.000 doden door de huidige oorlog. De taliban denken dat ze hun land aan het verdedigen zijn. Wij zijn de indringers. We schieten daar mensen neer die vechten voor hun idealen. En ik geniet er enigszins van.
Ik was mijn handen niet in onschuld.
Ik doe hier net zo erg aan mee.
Ik weet dondersgoed wat ik daar ga doen, en heb er geen moeite mee.
Ik doe het niet voor de lol, ik doe het omdat ik denk dat het de juiste keuze is.
Net als de taliban.
Ik ben inderdaad verslaafd aan oorlog. Aan wapens.
Ik ben verslaafd aan kogels,
geweren,
explosieven,
tanks,
vliegtuigen,
jeeps,
pantservoertuigen,
kanonnen,
raketten,
messen,
zwaarden,
Noem het maar op. Als je er iemand mee kunt vermoorden, als je er iets mee kapot kunt maken, dan vind ik het waarschijnlijk geweldig.
En dat komt niet omdat ik geobsedeerd zou zijn door moord. Absoluut niet. Ik hou van leedvermaak, dat wel, maar dat heeft weinig met mijn obsessie voor oorlog te maken.
Ik hou van het idee dat twee mensen voor hun idealen vechten. Elkaar de nek omdraaien omdat ze gelijk willen krijgen. Het idee dat je vecht met moralen, hoe absurd dat idee ook is. Want moralen, die zijn er niet. Geen normen en waardes, waar ze in de politiek zo gek op zijn. Ik hou van oorlog omdat het voor mij een soort hoop geeft, of meer een soort illusie creeert. Een hoop op een verantwoorde wereld, een illusie van een wereld waarin goed en kwaad bestaan.
En misschien zit er wel ergens een steekje los.
Misschien wil ik wel vroeg dood.
Maar dan alleen omdat ik niet eeuwig kan leven.
maandag 30 november 2009
zondag 22 november 2009
Liefde moet je laten gaan.
Ik voelde me aangesproken. Het komt van 4chan, en er staat nog een heel stuk achter over waarom dit soort mensen nooit vriendjes zijn, maar ik ga niet alles overtypen, en dit is het meest belangrijke stuk.
This is a tribute to the nice guys.
The nice guys that finish last, that never become more than friends, that endure hours of whining and bitching about what assholes guys are, while disproving the very point.
This is dedicated to those guys who always provide a shoulder to lean on but restrain themselves to tentative hugs, those guys who hold open doors and give reassuring pats on the back and sit patiently outside the changing room at department stores.
This is in honor of the guys that obligingly reiterate how cute/beautiful/smart/funny/sexy their female friends are at the appropriate moment, because they know most girls need that litany of support.
This is in honor of the guys with open minds, with laid-back attitudes, with honest concern.
This is in honor of the guys who respect a girls every facet, from her privacy to her theology to her clothing style.
This is for guys who escort their drunk, bewildered female friends back from parties and never take advantage once they're at her door,
For the guys who accompany girls to bars as buffers against the rest of the creepy male population,
For the guys who know a girl is fishing for compliments but give them out anyway,
For the guys who always play by the rules in a game where the rules favor cheaters,
For the guys who are accredited as boyfriend material but somehow don't end up being boyfriends,
For all the nice guys who are overlooked, underestimated, and unappreciated,
For all the nice guys who are manipulated, misled and unjustly abandoned, this is for you.
That said, ik denk dat dit het einde betekend.
Ik ga niet meer zoeken. Dat heb ik lang genoeg gedaan nu.
Ik geloof gewoon niet meer in het vinden van iets dat ook maar met liefde te maken heeft. Het is er gewoon niet voor iedereen.
Ik heb lang gedacht dat ik gewoon ongelofelijk lelijk ben. Dat het daaraan lag. Maar dat was niet zo. Het heeft HEEL lang geduurt, maar toen ik laatst in de spiegel keek besefte ik dat ik tevreden ben met mezelf. Daarnaast zie ik mensen die minstens 10 keer zo lelijk zijn, die wel de liefde van hun leven hebben gevonden.
Dat gooi ik nu allemaal van me af. Opgerot.
Ik ben eindelijk gelukkig met mezelf. Dat ik dat ooit nog mocht zeggen.
Ik heb geen zin om nog iemand tegen te komen.
Om te denken dat mensen mij niet leuk vinden vanwege wie ik ben.
Ik wil me niet meer onzeker voelen. Ik heb er genoeg van.
Ik moet leren gelukkig zijn met mezelf. Ik ben strontziek van de liefde.
Ik heb pas een paar mensen leuk gevonden, en pas 1 keer echt van iemand gehouden. Wacht, dat lieg ik. 2 keer.
Maar nu niet meer. Ik word kotsmisselijk van die constante obsessie om zo snel mogelijk je maagdelijkheid te verliezen. Ik wil gewoon graag iemand die ik in mijn armen kan houden als ik alleen ben. Iemand om op lekker mee op de bank te kunnen knuffelen op een koude winteravond. Kennelijk is dat te veel gevraagd. So be it.
Het hoeft van mij allemaal niet meer. Ik wordt er veel te moe van.
Ik zit in een constante cyclus van zorgen over school en me kut voelen omdat ik alleen ben.
Ik ga er niet meer actief naar opzoek. Als het me ooit nog een keer gebeurt, hoera, ik zal mijn mening speciaal voor die ene aanpassen. Maar dat zie ik dus mooi niet gebeuren.
Nou zijn er mensen die niet meer in de liefde geloven omdat het een keer fout gegaan is. Of omdat het fout blijft gaan. Er zijn mensen die niet op zouden mogen geven, omdat zij best iemand kunnen vinden die ze liefheeft. Ik ben er daar niet 1 van.
En dan zal er vast iemand denken,
Stel je niet aan
We hebben het allemaal meegemaakt.
Doe niet zo zielig.
NEE. Dit is verdomme mijn blog. Hier ben ik koning, hier heers ik. Ik mag hier lekker zielig doen, omdat de rest van mijn vrienden het anders aan moet horen. En als je geen respect hebt voor het gevoel dat ik erin heb gestoken, ga dan alsjeblieft weg. Ik heb geen zin in je mening.
En hoewel ik heel zeker weet dat ik hier nog op terug ga komen, fuck it.
Ik vind het voorlopig mooi zo.
'And now you think: 'Maybe you should see a shrink,
help you feel alive again. '- yeah, that’s a plan,
JUST TELL US WHO TO PAY.'
- Pain of Salvation, Kingdom of loss
This is a tribute to the nice guys.
The nice guys that finish last, that never become more than friends, that endure hours of whining and bitching about what assholes guys are, while disproving the very point.
This is dedicated to those guys who always provide a shoulder to lean on but restrain themselves to tentative hugs, those guys who hold open doors and give reassuring pats on the back and sit patiently outside the changing room at department stores.
This is in honor of the guys that obligingly reiterate how cute/beautiful/smart/funny/sexy their female friends are at the appropriate moment, because they know most girls need that litany of support.
This is in honor of the guys with open minds, with laid-back attitudes, with honest concern.
This is in honor of the guys who respect a girls every facet, from her privacy to her theology to her clothing style.
This is for guys who escort their drunk, bewildered female friends back from parties and never take advantage once they're at her door,
For the guys who accompany girls to bars as buffers against the rest of the creepy male population,
For the guys who know a girl is fishing for compliments but give them out anyway,
For the guys who always play by the rules in a game where the rules favor cheaters,
For the guys who are accredited as boyfriend material but somehow don't end up being boyfriends,
For all the nice guys who are overlooked, underestimated, and unappreciated,
For all the nice guys who are manipulated, misled and unjustly abandoned, this is for you.
That said, ik denk dat dit het einde betekend.
Ik ga niet meer zoeken. Dat heb ik lang genoeg gedaan nu.
Ik geloof gewoon niet meer in het vinden van iets dat ook maar met liefde te maken heeft. Het is er gewoon niet voor iedereen.
Ik heb lang gedacht dat ik gewoon ongelofelijk lelijk ben. Dat het daaraan lag. Maar dat was niet zo. Het heeft HEEL lang geduurt, maar toen ik laatst in de spiegel keek besefte ik dat ik tevreden ben met mezelf. Daarnaast zie ik mensen die minstens 10 keer zo lelijk zijn, die wel de liefde van hun leven hebben gevonden.
Dat gooi ik nu allemaal van me af. Opgerot.
Ik ben eindelijk gelukkig met mezelf. Dat ik dat ooit nog mocht zeggen.
Ik heb geen zin om nog iemand tegen te komen.
Om te denken dat mensen mij niet leuk vinden vanwege wie ik ben.
Ik wil me niet meer onzeker voelen. Ik heb er genoeg van.
Ik moet leren gelukkig zijn met mezelf. Ik ben strontziek van de liefde.
Ik heb pas een paar mensen leuk gevonden, en pas 1 keer echt van iemand gehouden. Wacht, dat lieg ik. 2 keer.
Maar nu niet meer. Ik word kotsmisselijk van die constante obsessie om zo snel mogelijk je maagdelijkheid te verliezen. Ik wil gewoon graag iemand die ik in mijn armen kan houden als ik alleen ben. Iemand om op lekker mee op de bank te kunnen knuffelen op een koude winteravond. Kennelijk is dat te veel gevraagd. So be it.
Het hoeft van mij allemaal niet meer. Ik wordt er veel te moe van.
Ik zit in een constante cyclus van zorgen over school en me kut voelen omdat ik alleen ben.
Ik ga er niet meer actief naar opzoek. Als het me ooit nog een keer gebeurt, hoera, ik zal mijn mening speciaal voor die ene aanpassen. Maar dat zie ik dus mooi niet gebeuren.
Nou zijn er mensen die niet meer in de liefde geloven omdat het een keer fout gegaan is. Of omdat het fout blijft gaan. Er zijn mensen die niet op zouden mogen geven, omdat zij best iemand kunnen vinden die ze liefheeft. Ik ben er daar niet 1 van.
En dan zal er vast iemand denken,
Stel je niet aan
We hebben het allemaal meegemaakt.
Doe niet zo zielig.
NEE. Dit is verdomme mijn blog. Hier ben ik koning, hier heers ik. Ik mag hier lekker zielig doen, omdat de rest van mijn vrienden het anders aan moet horen. En als je geen respect hebt voor het gevoel dat ik erin heb gestoken, ga dan alsjeblieft weg. Ik heb geen zin in je mening.
En hoewel ik heel zeker weet dat ik hier nog op terug ga komen, fuck it.
Ik vind het voorlopig mooi zo.
'And now you think: 'Maybe you should see a shrink,
help you feel alive again. '- yeah, that’s a plan,
JUST TELL US WHO TO PAY.'
- Pain of Salvation, Kingdom of loss
maandag 9 november 2009
Ik wilde hier niet weer zo'n bericht van maken waarin ik weinig zeg en gewoon wat teksten neerzet. Maar ik denk dat ik daar maar schijt aan heb.
Ik heb genoeg te zeggen, maar soms zit er meer emotie in een songtekst dan in mijn eindeloze gezwets. Ik laat de professionals ook maar even aan het woord, denk ik zo.
Alhoewel dit wel mijn blog is.
Laat ik het er maar gewoon op houden dat ik het eens ben met de tekst.
'Remember, all the bad dreams,
Are not far from reality.
Would you write again for me?
And who bade you stop this living art?
Have you forgotten just what you are?
If you don't want to then you could at least pretend,
That the paper's your soul and your blood's in the pen.
And maybe then you'd see the light,
And read the truth that you had to write.
If heaven sent you downstream,
Where banished eyes haven't been,
Would you smile again for me?'
Ik heb genoeg te zeggen, maar soms zit er meer emotie in een songtekst dan in mijn eindeloze gezwets. Ik laat de professionals ook maar even aan het woord, denk ik zo.
Alhoewel dit wel mijn blog is.
Laat ik het er maar gewoon op houden dat ik het eens ben met de tekst.
'Remember, all the bad dreams,
Are not far from reality.
Would you write again for me?
And who bade you stop this living art?
Have you forgotten just what you are?
If you don't want to then you could at least pretend,
That the paper's your soul and your blood's in the pen.
And maybe then you'd see the light,
And read the truth that you had to write.
If heaven sent you downstream,
Where banished eyes haven't been,
Would you smile again for me?'
vrijdag 6 november 2009
Het regent.
Miljoenen lichtjes op het asfalt, een sterrenhemel op het wegdek.
Zodra mijn lichaam eenmaal is opgewarmd van het fietsen, denk ik niet meer aan de kou.
Ik trap rustig door terwijl mijn hoofd zich vult met zachte jazz.
Woorden schieten even te kort, terwijl ik rustig door de nacht suis.
Een felle wind raakt mijn rug, ik schiet vooruit.
En dan weet ik het zeker.
Ik ben een zeilboot.
My head full of fog,
Not easy to hide.
My thoughts then revolt,
As I tell them to die.
This horrid cave,
In which they dwell,
A twisted mind,
That sleeps so well.
Dat moest even uit mijn systeem. =]
Miljoenen lichtjes op het asfalt, een sterrenhemel op het wegdek.
Zodra mijn lichaam eenmaal is opgewarmd van het fietsen, denk ik niet meer aan de kou.
Ik trap rustig door terwijl mijn hoofd zich vult met zachte jazz.
Woorden schieten even te kort, terwijl ik rustig door de nacht suis.
Een felle wind raakt mijn rug, ik schiet vooruit.
En dan weet ik het zeker.
Ik ben een zeilboot.
My head full of fog,
Not easy to hide.
My thoughts then revolt,
As I tell them to die.
This horrid cave,
In which they dwell,
A twisted mind,
That sleeps so well.
Dat moest even uit mijn systeem. =]
woensdag 4 november 2009
Breaking the habbit
Ooit het gevoel gehad dat je jezelf voor de trein wilt gooien terwijl hij passeert?
Gek, eigenlijk.
Ik heb wel vaker van dat soort dingetjes de laatste tijd.
'This is my last resort.
Cut my life into pieces,
I've reached my last resort.
Suffocation,
No breathing,
Dont give a fuck if I cut my arm bleeding.
Do you even care if I die bleeding?
Would it be wrong,
Would it be right,
If I took my life tonight?
Chances are that I might.
Mutilation out of sight,
And Im contemplating suicide.
'Cause Im losing my sight,
Losing my mind,
Wish somebody would tell me Im fine.''
Cut my life into pieces,
I've reached my last resort.
Suffocation,
No breathing,
Dont give a fuck if I cut my arm bleeding.
Do you even care if I die bleeding?
Would it be wrong,
Would it be right,
If I took my life tonight?
Chances are that I might.
Mutilation out of sight,
And Im contemplating suicide.
'Cause Im losing my sight,
Losing my mind,
Wish somebody would tell me Im fine.''
- Papa Roach, Last Resort
Note to self: Ik overdrijf.
Abonneren op:
Posts (Atom)