Het gebeurt niet vaak dat alles bij elkaar komt.
Dat alle puzzelstukjes perfect op elkaar passen.
Maar als zo'n moment langskomt,
Eens in de zoveel tijd,
Dan moet je er van kunnen genieten.
Voor mij was dat in de stromende regen een peuk roken op een slecht verlicht station.
dinsdag 29 december 2009
zondag 27 december 2009
Swiss army romance
Daar gaat hij dan. De lange uitleg.
Waarom ik je niet meer leuk vind.
Je moet weten dat ik hier heel lang over na heb gedacht. Ik heb er lang over gedaan om te bedenken wat ik nou precies ging zeggen. Want dit zijn dingen waar ik het liefst lang over nadenk. Dit is niet iets dat ik er zomaar uit gooi. Ik heb dit minstens 20 keer opgeschreven en weggegooid, omdat het niet klonk zoals ik het bedoelde. Ik heb een boel mooie woorden bedacht, om er maar een beetje doekjes om te winden. Er zijn momenten geweest waarop ik dacht dat ik het maar gewoon moest zeggen, maar er eigenlijk de ballen niet voor had. En nu nog steeds niet eigenlijk, omdat ik het via mijn blog doe, en niet recht in je gezicht. Waarschijnlijk ben ik gewoon bang voor je reactie. Ik vind het zielig van mezelf dat ik het op deze manier moet doen. Ik verwonder me er nog steeds over dat ik hier zit te trillen. Dat heb ik al een hele tijd niet meer gehad.
Maar nu moet het er uit. Het heeft wel lang genoeg geduurd.
Ik vind je niet meer leuk omdat dat gewoon niet waar is.
Ik vind je niet meer leuk omdat dat een understatement zou zijn.
Ik vind je niet meer leuk omdat ik besef dat ik van je houd.
Hoe vreemd dat ook klinkt, want liefde moet eigenlijk van twee kanten komen.
Ik weet dat ik niet altijd even 'charmant' ben. Ik weet dat jij veel beter kun krijgen. Ik weet dat ik er soms niet uit zie. Ik weet dat ik soms nogal maf ben. Maar ik weet ook dat jij veel voor me betekent. Ik weet dat als ik ergens nerveus of bang over ben, ik aan jou denk, en dat alles wel weer goed komt. En ook weet ik dat jij niet hetzelfde voelt. En dat dit blog daar geen verandering in gaat brengen, ook al hoop ik dat ik het fout heb.
Dit is geen verspilde moeite,
Dit moest er uit.
Ik zit er al te lang mee, en het is niet fijn om te zien hoe jij blogt over wat je aan hem mist, en dat je je er overheen moet zetten. Ik snap dat je hem niet los kunt laten. Dat is ook niet erg. Als je maar niet vergeet dat je mensen om je heen hebt die van je houden, want ik ben waarschijnlijk niet de enige.
Misschien zag je dit al aankomen.
Misschien vind je het wel eng.
Misschien zie je me nu wel anders.
Maar het is er in elk geval uit, dus ik ben tevreden.
Weltrusten.
'If you knew,
What I know,
Would you try?
Before your time,
Has run on you,
And worn you down.
Would you know,
What you desire,
In your heart?
If you knew,
What I know,
Would you try?'
- Dashboard Confessional, The Shade of Poison Trees
Waarom ik je niet meer leuk vind.
Je moet weten dat ik hier heel lang over na heb gedacht. Ik heb er lang over gedaan om te bedenken wat ik nou precies ging zeggen. Want dit zijn dingen waar ik het liefst lang over nadenk. Dit is niet iets dat ik er zomaar uit gooi. Ik heb dit minstens 20 keer opgeschreven en weggegooid, omdat het niet klonk zoals ik het bedoelde. Ik heb een boel mooie woorden bedacht, om er maar een beetje doekjes om te winden. Er zijn momenten geweest waarop ik dacht dat ik het maar gewoon moest zeggen, maar er eigenlijk de ballen niet voor had. En nu nog steeds niet eigenlijk, omdat ik het via mijn blog doe, en niet recht in je gezicht. Waarschijnlijk ben ik gewoon bang voor je reactie. Ik vind het zielig van mezelf dat ik het op deze manier moet doen. Ik verwonder me er nog steeds over dat ik hier zit te trillen. Dat heb ik al een hele tijd niet meer gehad.
Maar nu moet het er uit. Het heeft wel lang genoeg geduurd.
Ik vind je niet meer leuk omdat dat gewoon niet waar is.
Ik vind je niet meer leuk omdat dat een understatement zou zijn.
Ik vind je niet meer leuk omdat ik besef dat ik van je houd.
Hoe vreemd dat ook klinkt, want liefde moet eigenlijk van twee kanten komen.
Ik weet dat ik niet altijd even 'charmant' ben. Ik weet dat jij veel beter kun krijgen. Ik weet dat ik er soms niet uit zie. Ik weet dat ik soms nogal maf ben. Maar ik weet ook dat jij veel voor me betekent. Ik weet dat als ik ergens nerveus of bang over ben, ik aan jou denk, en dat alles wel weer goed komt. En ook weet ik dat jij niet hetzelfde voelt. En dat dit blog daar geen verandering in gaat brengen, ook al hoop ik dat ik het fout heb.
Dit is geen verspilde moeite,
Dit moest er uit.
Ik zit er al te lang mee, en het is niet fijn om te zien hoe jij blogt over wat je aan hem mist, en dat je je er overheen moet zetten. Ik snap dat je hem niet los kunt laten. Dat is ook niet erg. Als je maar niet vergeet dat je mensen om je heen hebt die van je houden, want ik ben waarschijnlijk niet de enige.
Misschien zag je dit al aankomen.
Misschien vind je het wel eng.
Misschien zie je me nu wel anders.
Maar het is er in elk geval uit, dus ik ben tevreden.
Weltrusten.
'If you knew,
What I know,
Would you try?
Before your time,
Has run on you,
And worn you down.
Would you know,
What you desire,
In your heart?
If you knew,
What I know,
Would you try?'
- Dashboard Confessional, The Shade of Poison Trees
woensdag 23 december 2009
Appreciaaation
Nog een laatste peuk, achter mijn koninklijke gordijn.
Even terugdenken aan wat je gedaan hebt vandaag.
Filmen, en praten,
Gelukkig heb ik een vriend waar ik hele discussies in het engels mee kan hebben.
Lotsa love, no homo. <3
Dashboard confessional op de achtergrond. Terugdenken aan de vakantie. Mp3 speler constant aan, laptop, veel bier, en een 2 uur durend 'telefoontje' met shar. Praten kan ze wel, ookal heeft het niet veel (geen) nuttige inhoud. En daar mag ik haar ook wel dankbaar voor zijn, denk ik.
En dan komt Everything I Do, van Bryan Adams. Dat heeft rechtstreeks te maken met Jessica. Haar mag ik denk ik ook dankbaar zijn. Het was leuk zolang het duurde. Hoewel ik dat soeppige gelul van me niet uit kan staan als ik het teruglees.
En dan die (inmiddels) bruinharige wageningeling nog. Waar ik je precies dankbaar voor ben? De gesprekken? ik weet het niet, maar jij bent er. Dat is voor mij goed genoeg, dus daarom sta je ook op dit lijstje.
En Liam toch nog even, omdat jij veel te cool bent om maar 1 keer vernoemd te worden. Omdat ik met jou zo geweldig kan praten, en omdat Liam altijd garant staat voor awesome. Voor de mensen die hij mag, anyway. You mah brotha, mah homie, mah man, man.
Can you loose everything, you ever had planned?
Can you sit down again, and play another hand?
Could you risk everything for the chance of being alone?
Under pressure find the grace,
Or would you come undone?
That's how legends are made.
At least, that's what they say.
- Bryan Adams, Never let go
<3
Even terugdenken aan wat je gedaan hebt vandaag.
Filmen, en praten,
Gelukkig heb ik een vriend waar ik hele discussies in het engels mee kan hebben.
Lotsa love, no homo. <3
Dashboard confessional op de achtergrond. Terugdenken aan de vakantie. Mp3 speler constant aan, laptop, veel bier, en een 2 uur durend 'telefoontje' met shar. Praten kan ze wel, ookal heeft het niet veel (geen) nuttige inhoud. En daar mag ik haar ook wel dankbaar voor zijn, denk ik.
En dan komt Everything I Do, van Bryan Adams. Dat heeft rechtstreeks te maken met Jessica. Haar mag ik denk ik ook dankbaar zijn. Het was leuk zolang het duurde. Hoewel ik dat soeppige gelul van me niet uit kan staan als ik het teruglees.
En dan die (inmiddels) bruinharige wageningeling nog. Waar ik je precies dankbaar voor ben? De gesprekken? ik weet het niet, maar jij bent er. Dat is voor mij goed genoeg, dus daarom sta je ook op dit lijstje.
En Liam toch nog even, omdat jij veel te cool bent om maar 1 keer vernoemd te worden. Omdat ik met jou zo geweldig kan praten, en omdat Liam altijd garant staat voor awesome. Voor de mensen die hij mag, anyway. You mah brotha, mah homie, mah man, man.
Can you loose everything, you ever had planned?
Can you sit down again, and play another hand?
Could you risk everything for the chance of being alone?
Under pressure find the grace,
Or would you come undone?
That's how legends are made.
At least, that's what they say.
- Bryan Adams, Never let go
<3
donderdag 17 december 2009
Sneeuwblog
Jawel, beste mensen, twee blogs op 1 avond, slechts een klein aantal minuten achter elkaar. Ik heb mijn inspiratie terug, zie je.
This is my december
Als je het raam opendoet
This is my time of the year
En nog maar een peuk opsteekt
This is my december
Terwijl een heerlijke, koude wind naar binnen blaast
This is al so clear
En je naar de prachtige sneeuw zit te kijken
This is my december
Met je hoofd leunend tegen het raamkozijn
This is my snow covered home
En je na begint te denken
This is my december
Hoe de ene verslaving de andere verving
This is me alone
En hoe daar nu verandering in lijkt te komen
And I'd give it al away
En je klaarmaakt om naar bed te gaan
Just to have somewhere to go to
Waar het warm en vertrouwd is
Give it all away
De laatste gedachten voor je naar bed gaat
To have someone to come home to
Nog één keer kan toch geen kwaad?
This is my december
Als je het raam opendoet
This is my time of the year
En nog maar een peuk opsteekt
This is my december
Terwijl een heerlijke, koude wind naar binnen blaast
This is al so clear
En je naar de prachtige sneeuw zit te kijken
This is my december
Met je hoofd leunend tegen het raamkozijn
This is my snow covered home
En je na begint te denken
This is my december
Hoe de ene verslaving de andere verving
This is me alone
En hoe daar nu verandering in lijkt te komen
And I'd give it al away
En je klaarmaakt om naar bed te gaan
Just to have somewhere to go to
Waar het warm en vertrouwd is
Give it all away
De laatste gedachten voor je naar bed gaat
To have someone to come home to
Nog één keer kan toch geen kwaad?
My December
Niet de hoogte: De helling is het ontzettende!
En als je er bij nadenkt, klopt dat. Het gaat er niet om wát je moet overwinnen, het gaat erom hoe snel, en op welke manier je dat doet. De helling kan vol stenen en rotsblokken liggen, maar hij kan ook mooi glad en geleidelijk zijn. Ik hoef natuurlijk niemand uit te leggen dat een helling van 9 graden makkelijker te beklimmen is dan een helling van 45 graden. Of, in sommige recente gevallen, 90 graden.
En anderen zijn trots op hun handvol gerechtigheid en vergrijpen zich terwille daarvan aan alle dingen: zò dat de wereld in hun ongerechtigheid verdronken wordt.
Ach, hoe kwalijk loopt hun het woord 'deugd' uit de mond! En wanneer zij zeggen: 'ik ben onbesproken', dan klinkt het alsof zij zeiden: 'ik ben gewroken!'
Met hun deugd willen zij hun vijand de ogen uitkrabben; en zij verheffen zich enkel om anderen te vernederen.
Op de ene of andere manier deden vooral de laatste twee zinnen me aan Liam denken. Niet op een slechte manier, meer uit bewondering. Het is niet makkelijk om te doen wat hij doet, en dat maakt hem uniek. Chapeau, Liam.
En weer anderen zijn er, die zitten in hun moeras en uit het oeverriet klinkt hun stem op: 'Deugd - dat is stil in het moeras zitten. Wij bijten niemand en gaan hem uit de weg die bijten wil; en over alles hebben wij de mening, die men ons aandraagt.'
Dit stukje slaat dan weer op andere mensen. De schaapjes. Lief, en schattig om naar te kijken, maar als puntje bij paaltje komt kunnen ze geen eigen beslissingen maken.
En menigeen, die het hoge in de mensen niet zien kan, noemt het deugd, dat hij hun laagheid àl te nabij ziet; aldus noemt hij zijn boze oog deugd.
Ik las dit, en voelde me aangesproken. Ik moet toegeven, soms ben ik er blij mee dat ik niet al te positief nadenk over de mensheid, of waar we naartoe gaan tegenwoordig. In dat opzicht slaat het denk ik ook wel op Liam, denk ik. Hoewel hij dat waarschijnlijk niet tot een deugd zal rekenen.
En tot slot:
Ik ben dat, wat altijd zichzelf te boven moet komen.
En dat geld voor iedereen. Je bent jou grootste tegenstander. Als je die tegenstander overwint, kun je zo veel meer berijken dan wanneer je in een euwige strijd met jezelf bent. (Wow, dat klonk heel zen)
'Life is...
Life is an opportunity, benefit from it.
Life is beauty, admire it.
Life is bliss, taste it.
Life is a dream, realize it.
Life is a challenge, meet it.
Life is a duty, complete it.
Life is a game, play it.
Life is a promise, fulfill it.
Life is a sorrow, overcome it.
Life is a song, sing it.
Life is a struggle, accept it.
Life is a tragedy, confront it.
Life is an adventure, dare it.
Life is luck, make it.
Life is too precious, do not destroy it.
Life is life, fight for it.'
- Mother Teresa
En als je er bij nadenkt, klopt dat. Het gaat er niet om wát je moet overwinnen, het gaat erom hoe snel, en op welke manier je dat doet. De helling kan vol stenen en rotsblokken liggen, maar hij kan ook mooi glad en geleidelijk zijn. Ik hoef natuurlijk niemand uit te leggen dat een helling van 9 graden makkelijker te beklimmen is dan een helling van 45 graden. Of, in sommige recente gevallen, 90 graden.
En anderen zijn trots op hun handvol gerechtigheid en vergrijpen zich terwille daarvan aan alle dingen: zò dat de wereld in hun ongerechtigheid verdronken wordt.
Ach, hoe kwalijk loopt hun het woord 'deugd' uit de mond! En wanneer zij zeggen: 'ik ben onbesproken', dan klinkt het alsof zij zeiden: 'ik ben gewroken!'
Met hun deugd willen zij hun vijand de ogen uitkrabben; en zij verheffen zich enkel om anderen te vernederen.
Op de ene of andere manier deden vooral de laatste twee zinnen me aan Liam denken. Niet op een slechte manier, meer uit bewondering. Het is niet makkelijk om te doen wat hij doet, en dat maakt hem uniek. Chapeau, Liam.
En weer anderen zijn er, die zitten in hun moeras en uit het oeverriet klinkt hun stem op: 'Deugd - dat is stil in het moeras zitten. Wij bijten niemand en gaan hem uit de weg die bijten wil; en over alles hebben wij de mening, die men ons aandraagt.'
Dit stukje slaat dan weer op andere mensen. De schaapjes. Lief, en schattig om naar te kijken, maar als puntje bij paaltje komt kunnen ze geen eigen beslissingen maken.
En menigeen, die het hoge in de mensen niet zien kan, noemt het deugd, dat hij hun laagheid àl te nabij ziet; aldus noemt hij zijn boze oog deugd.
Ik las dit, en voelde me aangesproken. Ik moet toegeven, soms ben ik er blij mee dat ik niet al te positief nadenk over de mensheid, of waar we naartoe gaan tegenwoordig. In dat opzicht slaat het denk ik ook wel op Liam, denk ik. Hoewel hij dat waarschijnlijk niet tot een deugd zal rekenen.
En tot slot:
Ik ben dat, wat altijd zichzelf te boven moet komen.
En dat geld voor iedereen. Je bent jou grootste tegenstander. Als je die tegenstander overwint, kun je zo veel meer berijken dan wanneer je in een euwige strijd met jezelf bent. (Wow, dat klonk heel zen)
'Life is...
Life is an opportunity, benefit from it.
Life is beauty, admire it.
Life is bliss, taste it.
Life is a dream, realize it.
Life is a challenge, meet it.
Life is a duty, complete it.
Life is a game, play it.
Life is a promise, fulfill it.
Life is a sorrow, overcome it.
Life is a song, sing it.
Life is a struggle, accept it.
Life is a tragedy, confront it.
Life is an adventure, dare it.
Life is luck, make it.
Life is too precious, do not destroy it.
Life is life, fight for it.'
- Mother Teresa
zaterdag 12 december 2009
vrijdag 4 december 2009
Uitstel van executie
Sommige mensen hebben drugs.
Sommige mensen hebben alcohol.
Sommige mensen hebben aandacht.
Sommige mensen hebben adrenaline.
Sommige mensen hebben nicotine.
Sommige mensen hebben seks.
Ik heb kogels.
Ik heb tanks.
Ik heb rondvliegende ledematen.
Ik heb bloed.
Ik heb plastische explosieven.
IK HEB OORLOG.
Iedereen is wel ergens aan verslaafd. Iedereen heeft wel iets waar je niet zonder mee kunt. Iedereen heeft wel problemen. Ik heb mijn oplossing gevonden.
Ik moet iets hebben om naar uit te kijken, iets waar ik echt gelukkig van word. Sinds kort heb ik besloten om maar eens wat meer aan mijn hobby te gaan doen, en ik heb weer een leven zonder zorgen en iets om naar uit te kijken.
Ik kwam laatst tot de realisatie dat ik misschien nog wel liever het koude lichaam van een doorgeladen wapen tegen me aan heb, dan het warme lichaam van een meisje. Ook al klinkt dat veel vreemder dan het bedoelt is.
En nu moet ik er mee op houden, ik word een beetje bang van mezelf.
'This world will never be,
What I expected.
And if I don't belong,
Who would have guessed it?
I will not leave alone,
Everything that I own,
To make you feel
Like it's not too late,
It's never too late.'
- Three Days Grace, Never too late
Sommige mensen hebben alcohol.
Sommige mensen hebben aandacht.
Sommige mensen hebben adrenaline.
Sommige mensen hebben nicotine.
Sommige mensen hebben seks.
Ik heb kogels.
Ik heb tanks.
Ik heb rondvliegende ledematen.
Ik heb bloed.
Ik heb plastische explosieven.
IK HEB OORLOG.
Iedereen is wel ergens aan verslaafd. Iedereen heeft wel iets waar je niet zonder mee kunt. Iedereen heeft wel problemen. Ik heb mijn oplossing gevonden.
Ik moet iets hebben om naar uit te kijken, iets waar ik echt gelukkig van word. Sinds kort heb ik besloten om maar eens wat meer aan mijn hobby te gaan doen, en ik heb weer een leven zonder zorgen en iets om naar uit te kijken.
Ik kwam laatst tot de realisatie dat ik misschien nog wel liever het koude lichaam van een doorgeladen wapen tegen me aan heb, dan het warme lichaam van een meisje. Ook al klinkt dat veel vreemder dan het bedoelt is.
En nu moet ik er mee op houden, ik word een beetje bang van mezelf.
'This world will never be,
What I expected.
And if I don't belong,
Who would have guessed it?
I will not leave alone,
Everything that I own,
To make you feel
Like it's not too late,
It's never too late.'
- Three Days Grace, Never too late
woensdag 2 december 2009
Bow-chicka-bow-wow
I'm strong on the surface,
Not all the way through.
I've never been perfect,
But neither have you.
Dit duurt al te lang. Ik begin er een beetje moe van te worden. Ik voel me al een lange tijd niet lekker, en ik zou bij god niet weten waarom. Soms gaat het weer even wat beter, maar het gaat nooit echt goed. Het is ongelofelijk irritant om hierin te blijven hangen.
Als ik wist wat mijn probleem was, had ik het waarschijnlijk al opgelost. Ik ben niet depressief, maar ik ben ook niet bepaald vrolijk. Laat me dan 1 van de 2 zijn, en niet zo schommelend, ik word er haast niet goed van. Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat ik eraan moet doen?
Nog vervelender is dat ik andere mensen in dezelfde situatie zie. Bah.
'... the truth
Is you could slit my throat,
And with my one last gasping breath,
I'd apologize for bleeding on your shirt.'
- Taking Back Sunday, You're so last summer
Not all the way through.
I've never been perfect,
But neither have you.
Dit duurt al te lang. Ik begin er een beetje moe van te worden. Ik voel me al een lange tijd niet lekker, en ik zou bij god niet weten waarom. Soms gaat het weer even wat beter, maar het gaat nooit echt goed. Het is ongelofelijk irritant om hierin te blijven hangen.
Als ik wist wat mijn probleem was, had ik het waarschijnlijk al opgelost. Ik ben niet depressief, maar ik ben ook niet bepaald vrolijk. Laat me dan 1 van de 2 zijn, en niet zo schommelend, ik word er haast niet goed van. Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat ik eraan moet doen?
Nog vervelender is dat ik andere mensen in dezelfde situatie zie. Bah.
'... the truth
Is you could slit my throat,
And with my one last gasping breath,
I'd apologize for bleeding on your shirt.'
- Taking Back Sunday, You're so last summer
maandag 30 november 2009
Ulterior motives
WW1 (1914-1918) : 37.000.000 +
WW2 (1939-1945) : 62.000.000 +
Russische burgeroorlog (1917-1921) : 9.000.000 +
Tweede Congo oorlog (1998-2007): 5.400.000 +
Koude oorlog, in Korea (1950-1953): 3.500.000 +
Gehele oorlog in Vietnam (1945-1975): 3.800.000 +
Bevrijding van bangladesh (1971): 3.000.000 +
Afghaanse burgeroorlog (1979-): 2.000.000 +
Chinese burgeroorlog (voor 1937): 3.100.000 +
Mexicaanse revolutie (1910-1920): 2.000.000 +
Oorlog in Iran en Irak (1980-1988): 1.000.000 +
Burgeroorlog in Congo (1991-1997): 800.000 +
Burgeroorlog in Somalië (1988-): 550.000 +
Totale slachtoffers is de grootste oorlogen van de laatste eeuw: 133.150.000 +
Hoe eerder je inziet hoe ziek, zwart en verrot onze wereld is, hoe beter. Er is geen goed of fout. Geen licht en geen donker. Geen helden en geen boeven. In deze wereld is niemand onschuldig. Alles dat je in een westers land ziet als je om je heen kijkt, alles wat je aan kunt raken, alles dat je bezit, is gebouwd met de botten en het bloed van iemands voorouders. Alles is besmet, iedereen is ziek. De wereld om je heen is gebouwd op het verdriet en lijden van zo veel mogelijk mensen. Iedereen is ongelukkig, en daar wordt flink aan verdient.
In Irak en Afghanistan zijn er op dit moment meer dan 60.000 doden door de huidige oorlog. De taliban denken dat ze hun land aan het verdedigen zijn. Wij zijn de indringers. We schieten daar mensen neer die vechten voor hun idealen. En ik geniet er enigszins van.
Ik was mijn handen niet in onschuld.
Ik doe hier net zo erg aan mee.
Ik weet dondersgoed wat ik daar ga doen, en heb er geen moeite mee.
Ik doe het niet voor de lol, ik doe het omdat ik denk dat het de juiste keuze is.
Net als de taliban.
Ik ben inderdaad verslaafd aan oorlog. Aan wapens.
Ik ben verslaafd aan kogels,
geweren,
explosieven,
tanks,
vliegtuigen,
jeeps,
pantservoertuigen,
kanonnen,
raketten,
messen,
zwaarden,
Noem het maar op. Als je er iemand mee kunt vermoorden, als je er iets mee kapot kunt maken, dan vind ik het waarschijnlijk geweldig.
En dat komt niet omdat ik geobsedeerd zou zijn door moord. Absoluut niet. Ik hou van leedvermaak, dat wel, maar dat heeft weinig met mijn obsessie voor oorlog te maken.
Ik hou van het idee dat twee mensen voor hun idealen vechten. Elkaar de nek omdraaien omdat ze gelijk willen krijgen. Het idee dat je vecht met moralen, hoe absurd dat idee ook is. Want moralen, die zijn er niet. Geen normen en waardes, waar ze in de politiek zo gek op zijn. Ik hou van oorlog omdat het voor mij een soort hoop geeft, of meer een soort illusie creeert. Een hoop op een verantwoorde wereld, een illusie van een wereld waarin goed en kwaad bestaan.
En misschien zit er wel ergens een steekje los.
Misschien wil ik wel vroeg dood.
Maar dan alleen omdat ik niet eeuwig kan leven.
WW2 (1939-1945) : 62.000.000 +
Russische burgeroorlog (1917-1921) : 9.000.000 +
Tweede Congo oorlog (1998-2007): 5.400.000 +
Koude oorlog, in Korea (1950-1953): 3.500.000 +
Gehele oorlog in Vietnam (1945-1975): 3.800.000 +
Bevrijding van bangladesh (1971): 3.000.000 +
Afghaanse burgeroorlog (1979-): 2.000.000 +
Chinese burgeroorlog (voor 1937): 3.100.000 +
Mexicaanse revolutie (1910-1920): 2.000.000 +
Oorlog in Iran en Irak (1980-1988): 1.000.000 +
Burgeroorlog in Congo (1991-1997): 800.000 +
Burgeroorlog in Somalië (1988-): 550.000 +
Totale slachtoffers is de grootste oorlogen van de laatste eeuw: 133.150.000 +
Hoe eerder je inziet hoe ziek, zwart en verrot onze wereld is, hoe beter. Er is geen goed of fout. Geen licht en geen donker. Geen helden en geen boeven. In deze wereld is niemand onschuldig. Alles dat je in een westers land ziet als je om je heen kijkt, alles wat je aan kunt raken, alles dat je bezit, is gebouwd met de botten en het bloed van iemands voorouders. Alles is besmet, iedereen is ziek. De wereld om je heen is gebouwd op het verdriet en lijden van zo veel mogelijk mensen. Iedereen is ongelukkig, en daar wordt flink aan verdient.
In Irak en Afghanistan zijn er op dit moment meer dan 60.000 doden door de huidige oorlog. De taliban denken dat ze hun land aan het verdedigen zijn. Wij zijn de indringers. We schieten daar mensen neer die vechten voor hun idealen. En ik geniet er enigszins van.
Ik was mijn handen niet in onschuld.
Ik doe hier net zo erg aan mee.
Ik weet dondersgoed wat ik daar ga doen, en heb er geen moeite mee.
Ik doe het niet voor de lol, ik doe het omdat ik denk dat het de juiste keuze is.
Net als de taliban.
Ik ben inderdaad verslaafd aan oorlog. Aan wapens.
Ik ben verslaafd aan kogels,
geweren,
explosieven,
tanks,
vliegtuigen,
jeeps,
pantservoertuigen,
kanonnen,
raketten,
messen,
zwaarden,
Noem het maar op. Als je er iemand mee kunt vermoorden, als je er iets mee kapot kunt maken, dan vind ik het waarschijnlijk geweldig.
En dat komt niet omdat ik geobsedeerd zou zijn door moord. Absoluut niet. Ik hou van leedvermaak, dat wel, maar dat heeft weinig met mijn obsessie voor oorlog te maken.
Ik hou van het idee dat twee mensen voor hun idealen vechten. Elkaar de nek omdraaien omdat ze gelijk willen krijgen. Het idee dat je vecht met moralen, hoe absurd dat idee ook is. Want moralen, die zijn er niet. Geen normen en waardes, waar ze in de politiek zo gek op zijn. Ik hou van oorlog omdat het voor mij een soort hoop geeft, of meer een soort illusie creeert. Een hoop op een verantwoorde wereld, een illusie van een wereld waarin goed en kwaad bestaan.
En misschien zit er wel ergens een steekje los.
Misschien wil ik wel vroeg dood.
Maar dan alleen omdat ik niet eeuwig kan leven.
zondag 22 november 2009
Liefde moet je laten gaan.
Ik voelde me aangesproken. Het komt van 4chan, en er staat nog een heel stuk achter over waarom dit soort mensen nooit vriendjes zijn, maar ik ga niet alles overtypen, en dit is het meest belangrijke stuk.
This is a tribute to the nice guys.
The nice guys that finish last, that never become more than friends, that endure hours of whining and bitching about what assholes guys are, while disproving the very point.
This is dedicated to those guys who always provide a shoulder to lean on but restrain themselves to tentative hugs, those guys who hold open doors and give reassuring pats on the back and sit patiently outside the changing room at department stores.
This is in honor of the guys that obligingly reiterate how cute/beautiful/smart/funny/sexy their female friends are at the appropriate moment, because they know most girls need that litany of support.
This is in honor of the guys with open minds, with laid-back attitudes, with honest concern.
This is in honor of the guys who respect a girls every facet, from her privacy to her theology to her clothing style.
This is for guys who escort their drunk, bewildered female friends back from parties and never take advantage once they're at her door,
For the guys who accompany girls to bars as buffers against the rest of the creepy male population,
For the guys who know a girl is fishing for compliments but give them out anyway,
For the guys who always play by the rules in a game where the rules favor cheaters,
For the guys who are accredited as boyfriend material but somehow don't end up being boyfriends,
For all the nice guys who are overlooked, underestimated, and unappreciated,
For all the nice guys who are manipulated, misled and unjustly abandoned, this is for you.
That said, ik denk dat dit het einde betekend.
Ik ga niet meer zoeken. Dat heb ik lang genoeg gedaan nu.
Ik geloof gewoon niet meer in het vinden van iets dat ook maar met liefde te maken heeft. Het is er gewoon niet voor iedereen.
Ik heb lang gedacht dat ik gewoon ongelofelijk lelijk ben. Dat het daaraan lag. Maar dat was niet zo. Het heeft HEEL lang geduurt, maar toen ik laatst in de spiegel keek besefte ik dat ik tevreden ben met mezelf. Daarnaast zie ik mensen die minstens 10 keer zo lelijk zijn, die wel de liefde van hun leven hebben gevonden.
Dat gooi ik nu allemaal van me af. Opgerot.
Ik ben eindelijk gelukkig met mezelf. Dat ik dat ooit nog mocht zeggen.
Ik heb geen zin om nog iemand tegen te komen.
Om te denken dat mensen mij niet leuk vinden vanwege wie ik ben.
Ik wil me niet meer onzeker voelen. Ik heb er genoeg van.
Ik moet leren gelukkig zijn met mezelf. Ik ben strontziek van de liefde.
Ik heb pas een paar mensen leuk gevonden, en pas 1 keer echt van iemand gehouden. Wacht, dat lieg ik. 2 keer.
Maar nu niet meer. Ik word kotsmisselijk van die constante obsessie om zo snel mogelijk je maagdelijkheid te verliezen. Ik wil gewoon graag iemand die ik in mijn armen kan houden als ik alleen ben. Iemand om op lekker mee op de bank te kunnen knuffelen op een koude winteravond. Kennelijk is dat te veel gevraagd. So be it.
Het hoeft van mij allemaal niet meer. Ik wordt er veel te moe van.
Ik zit in een constante cyclus van zorgen over school en me kut voelen omdat ik alleen ben.
Ik ga er niet meer actief naar opzoek. Als het me ooit nog een keer gebeurt, hoera, ik zal mijn mening speciaal voor die ene aanpassen. Maar dat zie ik dus mooi niet gebeuren.
Nou zijn er mensen die niet meer in de liefde geloven omdat het een keer fout gegaan is. Of omdat het fout blijft gaan. Er zijn mensen die niet op zouden mogen geven, omdat zij best iemand kunnen vinden die ze liefheeft. Ik ben er daar niet 1 van.
En dan zal er vast iemand denken,
Stel je niet aan
We hebben het allemaal meegemaakt.
Doe niet zo zielig.
NEE. Dit is verdomme mijn blog. Hier ben ik koning, hier heers ik. Ik mag hier lekker zielig doen, omdat de rest van mijn vrienden het anders aan moet horen. En als je geen respect hebt voor het gevoel dat ik erin heb gestoken, ga dan alsjeblieft weg. Ik heb geen zin in je mening.
En hoewel ik heel zeker weet dat ik hier nog op terug ga komen, fuck it.
Ik vind het voorlopig mooi zo.
'And now you think: 'Maybe you should see a shrink,
help you feel alive again. '- yeah, that’s a plan,
JUST TELL US WHO TO PAY.'
- Pain of Salvation, Kingdom of loss
This is a tribute to the nice guys.
The nice guys that finish last, that never become more than friends, that endure hours of whining and bitching about what assholes guys are, while disproving the very point.
This is dedicated to those guys who always provide a shoulder to lean on but restrain themselves to tentative hugs, those guys who hold open doors and give reassuring pats on the back and sit patiently outside the changing room at department stores.
This is in honor of the guys that obligingly reiterate how cute/beautiful/smart/funny/sexy their female friends are at the appropriate moment, because they know most girls need that litany of support.
This is in honor of the guys with open minds, with laid-back attitudes, with honest concern.
This is in honor of the guys who respect a girls every facet, from her privacy to her theology to her clothing style.
This is for guys who escort their drunk, bewildered female friends back from parties and never take advantage once they're at her door,
For the guys who accompany girls to bars as buffers against the rest of the creepy male population,
For the guys who know a girl is fishing for compliments but give them out anyway,
For the guys who always play by the rules in a game where the rules favor cheaters,
For the guys who are accredited as boyfriend material but somehow don't end up being boyfriends,
For all the nice guys who are overlooked, underestimated, and unappreciated,
For all the nice guys who are manipulated, misled and unjustly abandoned, this is for you.
That said, ik denk dat dit het einde betekend.
Ik ga niet meer zoeken. Dat heb ik lang genoeg gedaan nu.
Ik geloof gewoon niet meer in het vinden van iets dat ook maar met liefde te maken heeft. Het is er gewoon niet voor iedereen.
Ik heb lang gedacht dat ik gewoon ongelofelijk lelijk ben. Dat het daaraan lag. Maar dat was niet zo. Het heeft HEEL lang geduurt, maar toen ik laatst in de spiegel keek besefte ik dat ik tevreden ben met mezelf. Daarnaast zie ik mensen die minstens 10 keer zo lelijk zijn, die wel de liefde van hun leven hebben gevonden.
Dat gooi ik nu allemaal van me af. Opgerot.
Ik ben eindelijk gelukkig met mezelf. Dat ik dat ooit nog mocht zeggen.
Ik heb geen zin om nog iemand tegen te komen.
Om te denken dat mensen mij niet leuk vinden vanwege wie ik ben.
Ik wil me niet meer onzeker voelen. Ik heb er genoeg van.
Ik moet leren gelukkig zijn met mezelf. Ik ben strontziek van de liefde.
Ik heb pas een paar mensen leuk gevonden, en pas 1 keer echt van iemand gehouden. Wacht, dat lieg ik. 2 keer.
Maar nu niet meer. Ik word kotsmisselijk van die constante obsessie om zo snel mogelijk je maagdelijkheid te verliezen. Ik wil gewoon graag iemand die ik in mijn armen kan houden als ik alleen ben. Iemand om op lekker mee op de bank te kunnen knuffelen op een koude winteravond. Kennelijk is dat te veel gevraagd. So be it.
Het hoeft van mij allemaal niet meer. Ik wordt er veel te moe van.
Ik zit in een constante cyclus van zorgen over school en me kut voelen omdat ik alleen ben.
Ik ga er niet meer actief naar opzoek. Als het me ooit nog een keer gebeurt, hoera, ik zal mijn mening speciaal voor die ene aanpassen. Maar dat zie ik dus mooi niet gebeuren.
Nou zijn er mensen die niet meer in de liefde geloven omdat het een keer fout gegaan is. Of omdat het fout blijft gaan. Er zijn mensen die niet op zouden mogen geven, omdat zij best iemand kunnen vinden die ze liefheeft. Ik ben er daar niet 1 van.
En dan zal er vast iemand denken,
Stel je niet aan
We hebben het allemaal meegemaakt.
Doe niet zo zielig.
NEE. Dit is verdomme mijn blog. Hier ben ik koning, hier heers ik. Ik mag hier lekker zielig doen, omdat de rest van mijn vrienden het anders aan moet horen. En als je geen respect hebt voor het gevoel dat ik erin heb gestoken, ga dan alsjeblieft weg. Ik heb geen zin in je mening.
En hoewel ik heel zeker weet dat ik hier nog op terug ga komen, fuck it.
Ik vind het voorlopig mooi zo.
'And now you think: 'Maybe you should see a shrink,
help you feel alive again. '- yeah, that’s a plan,
JUST TELL US WHO TO PAY.'
- Pain of Salvation, Kingdom of loss
maandag 9 november 2009
Ik wilde hier niet weer zo'n bericht van maken waarin ik weinig zeg en gewoon wat teksten neerzet. Maar ik denk dat ik daar maar schijt aan heb.
Ik heb genoeg te zeggen, maar soms zit er meer emotie in een songtekst dan in mijn eindeloze gezwets. Ik laat de professionals ook maar even aan het woord, denk ik zo.
Alhoewel dit wel mijn blog is.
Laat ik het er maar gewoon op houden dat ik het eens ben met de tekst.
'Remember, all the bad dreams,
Are not far from reality.
Would you write again for me?
And who bade you stop this living art?
Have you forgotten just what you are?
If you don't want to then you could at least pretend,
That the paper's your soul and your blood's in the pen.
And maybe then you'd see the light,
And read the truth that you had to write.
If heaven sent you downstream,
Where banished eyes haven't been,
Would you smile again for me?'
Ik heb genoeg te zeggen, maar soms zit er meer emotie in een songtekst dan in mijn eindeloze gezwets. Ik laat de professionals ook maar even aan het woord, denk ik zo.
Alhoewel dit wel mijn blog is.
Laat ik het er maar gewoon op houden dat ik het eens ben met de tekst.
'Remember, all the bad dreams,
Are not far from reality.
Would you write again for me?
And who bade you stop this living art?
Have you forgotten just what you are?
If you don't want to then you could at least pretend,
That the paper's your soul and your blood's in the pen.
And maybe then you'd see the light,
And read the truth that you had to write.
If heaven sent you downstream,
Where banished eyes haven't been,
Would you smile again for me?'
vrijdag 6 november 2009
Het regent.
Miljoenen lichtjes op het asfalt, een sterrenhemel op het wegdek.
Zodra mijn lichaam eenmaal is opgewarmd van het fietsen, denk ik niet meer aan de kou.
Ik trap rustig door terwijl mijn hoofd zich vult met zachte jazz.
Woorden schieten even te kort, terwijl ik rustig door de nacht suis.
Een felle wind raakt mijn rug, ik schiet vooruit.
En dan weet ik het zeker.
Ik ben een zeilboot.
My head full of fog,
Not easy to hide.
My thoughts then revolt,
As I tell them to die.
This horrid cave,
In which they dwell,
A twisted mind,
That sleeps so well.
Dat moest even uit mijn systeem. =]
Miljoenen lichtjes op het asfalt, een sterrenhemel op het wegdek.
Zodra mijn lichaam eenmaal is opgewarmd van het fietsen, denk ik niet meer aan de kou.
Ik trap rustig door terwijl mijn hoofd zich vult met zachte jazz.
Woorden schieten even te kort, terwijl ik rustig door de nacht suis.
Een felle wind raakt mijn rug, ik schiet vooruit.
En dan weet ik het zeker.
Ik ben een zeilboot.
My head full of fog,
Not easy to hide.
My thoughts then revolt,
As I tell them to die.
This horrid cave,
In which they dwell,
A twisted mind,
That sleeps so well.
Dat moest even uit mijn systeem. =]
woensdag 4 november 2009
Breaking the habbit
Ooit het gevoel gehad dat je jezelf voor de trein wilt gooien terwijl hij passeert?
Gek, eigenlijk.
Ik heb wel vaker van dat soort dingetjes de laatste tijd.
'This is my last resort.
Cut my life into pieces,
I've reached my last resort.
Suffocation,
No breathing,
Dont give a fuck if I cut my arm bleeding.
Do you even care if I die bleeding?
Would it be wrong,
Would it be right,
If I took my life tonight?
Chances are that I might.
Mutilation out of sight,
And Im contemplating suicide.
'Cause Im losing my sight,
Losing my mind,
Wish somebody would tell me Im fine.''
Cut my life into pieces,
I've reached my last resort.
Suffocation,
No breathing,
Dont give a fuck if I cut my arm bleeding.
Do you even care if I die bleeding?
Would it be wrong,
Would it be right,
If I took my life tonight?
Chances are that I might.
Mutilation out of sight,
And Im contemplating suicide.
'Cause Im losing my sight,
Losing my mind,
Wish somebody would tell me Im fine.''
- Papa Roach, Last Resort
Note to self: Ik overdrijf.
donderdag 29 oktober 2009
The Silent Cartographer
Jij,
Jij die walgelijk is.
Jij die je eigen regels breekt.
Jij die zegt dat je iets zal doen, maar het vervolgens niet doet.
Jij die beloftes breekt.
Jij die liegt.
Jij die denkt dat de wereld ook maar iets met je te maken wil hebben.
Jij die het voor jezelf verneukt.
Jij die maar blijft bloggen en denkt dat iemand het leest.
Of dat iemand het iets kan schelen.
Jij die denkt dat jij de enige bent die zo denkt.
Jij die denkt dat je uniek bent.
Jij die er aan denkt het maar eens af te ronden.
Dat het zo wel weer genoeg is geweest.
Met vriendelijke groet, de andere Jij.
De Jij die jou veracht.
De Jij die er ook wel eens genoeg van heeft.
'It got so far.
Things aren't the way they were before,
You wouldn't even recognize me anymore.
Not that you knew me back then,
But it all comes back to me in the end.
You kept everything inside,
And even though I tried, it all fell apart.
What it meant to me will eventually be,
A memory of a time when...
I tried so hard and got so far.
But in the end it doesn't even matter.
I had to fall to lose it all,
But in the end it doesn't even matter'
- Linkin Park, In the end
Jij die walgelijk is.
Jij die je eigen regels breekt.
Jij die zegt dat je iets zal doen, maar het vervolgens niet doet.
Jij die beloftes breekt.
Jij die liegt.
Jij die denkt dat de wereld ook maar iets met je te maken wil hebben.
Jij die het voor jezelf verneukt.
Jij die maar blijft bloggen en denkt dat iemand het leest.
Of dat iemand het iets kan schelen.
Jij die denkt dat jij de enige bent die zo denkt.
Jij die denkt dat je uniek bent.
Jij die er aan denkt het maar eens af te ronden.
Dat het zo wel weer genoeg is geweest.
Met vriendelijke groet, de andere Jij.
De Jij die jou veracht.
De Jij die er ook wel eens genoeg van heeft.
'It got so far.
Things aren't the way they were before,
You wouldn't even recognize me anymore.
Not that you knew me back then,
But it all comes back to me in the end.
You kept everything inside,
And even though I tried, it all fell apart.
What it meant to me will eventually be,
A memory of a time when...
I tried so hard and got so far.
But in the end it doesn't even matter.
I had to fall to lose it all,
But in the end it doesn't even matter'
- Linkin Park, In the end
maandag 12 oktober 2009
Vroeger.
Toen de mannen van staal waren,
en de paarden van hout.
Toen de lucht nog schoon was,
en seks nog vies.
Vroeger was ik alleen.
Ik hoefde met niemand rekening te houden.
Ik had geen vrienden.
Ik had geen uitlaatklep.
Ik hield alles binnen.
Ik kon niemand kwetsen.
Ik was altijd alleen.
Vroeger was het makkelijker.
Nu zijn er mensen waar ik rekening mee moet houden.
Consequenties voor wat ik doe en hoe ik me gedraag.
Het is lastig rekening houden met mensen als je dingen snel vergeet.
En je hoofd een soort gatenkaas is waar alles meteen weer uit loopt.
Ik moet gaan veranderen.
Dat kost tijd en moeite, maar vooral wilskracht.
Ik moet overdenken waar ik naartoe wil, en niet terug naar waar ik vandaan kwam.
Jij kon niet meteen veranderen. Ik kan dat ook niet.
Gun me de tijd om mezelf aan te passen.
Een moment geduld, uw verzoek wordt verwerkt...
en de paarden van hout.
Toen de lucht nog schoon was,
en seks nog vies.
Vroeger was ik alleen.
Ik hoefde met niemand rekening te houden.
Ik had geen vrienden.
Ik had geen uitlaatklep.
Ik hield alles binnen.
Ik kon niemand kwetsen.
Ik was altijd alleen.
Vroeger was het makkelijker.
Nu zijn er mensen waar ik rekening mee moet houden.
Consequenties voor wat ik doe en hoe ik me gedraag.
Het is lastig rekening houden met mensen als je dingen snel vergeet.
En je hoofd een soort gatenkaas is waar alles meteen weer uit loopt.
Ik moet gaan veranderen.
Dat kost tijd en moeite, maar vooral wilskracht.
Ik moet overdenken waar ik naartoe wil, en niet terug naar waar ik vandaan kwam.
Jij kon niet meteen veranderen. Ik kan dat ook niet.
Gun me de tijd om mezelf aan te passen.
Een moment geduld, uw verzoek wordt verwerkt...
dinsdag 6 oktober 2009
No one else cared.
Actions speak louder than words.
Niet denken, doen.
Ik denk genoeg, maar ik doe niks.
Ik laat dit gebeuren.
Nadat ik mijn piercing had gehaald viel alles even weg.
Nu snap ik waarom sommige mensen er vol mee hangen.
Maar nu komt het terug.
Ik moet maar een ergens een oplossing gaan zoeken.
Dit leeft niet lekker.
Ik kan niet goed meer genieten van de kleine dingetjes.
Daar was ik vroeger nog wel zo goed in.
CRAWLING IN MY SKIN
THESE WOUNDS, THEY WILL NOT HEAL
FEAR IS HOW I FALL
CONFUSING WHAT IS REAL
Niet denken, doen.
Ik denk genoeg, maar ik doe niks.
Ik laat dit gebeuren.
Nadat ik mijn piercing had gehaald viel alles even weg.
Nu snap ik waarom sommige mensen er vol mee hangen.
Maar nu komt het terug.
Ik moet maar een ergens een oplossing gaan zoeken.
Dit leeft niet lekker.
Ik kan niet goed meer genieten van de kleine dingetjes.
Daar was ik vroeger nog wel zo goed in.
CRAWLING IN MY SKIN
THESE WOUNDS, THEY WILL NOT HEAL
FEAR IS HOW I FALL
CONFUSING WHAT IS REAL
maandag 5 oktober 2009
We all need the clowns to make us smile.
Heh getsie. Het begin is altijd vervelend.
16 Jaar lang heb ik me niet kunnen gedragen zoals ik wilde.
16 Jaar lang heb ik me niet kunnen kleden zoals ik wilde.
16 Jaar lang heb ik niet om kunnen gaan met wie ik wilde.
Ik heb veel te lang geprobeerd om normaal te zijn. Ook al genoot ik meer van aparte muziekstijlen, niet alleen metal, maar ook klassiek, ik probeerde er altijd bij te horen. Ik probeerde mezelf te vormen tot iemand die ik niet was.
Ik had geen goede vrienden, naast dominiek en niek misschien. Ik kan het verder ook niemand kwalijk nemen, ik had ook niet bevriend willen zijn met de Ik van toen. Ik wilde er zo graag bij horen dat ik compleet buiten de boot viel.
Sinds ongeveer een half jaar ben ik me veel meer 'Alternatief' (als je het zo wil noemen) gaan kleden, en gedragen. Ik voel me lekkerder in mijn vel op deze manier, de stijl past meer bij wie ik ben, ook al zeg ik dat zelf. Ik voel me op mijn gemak. Ik heb weer vrienden, een paar hele goede, en daar ben ik dolgelukkig me.
Ik merk dat jij je soms aan mij irriteerd.
Ik snap het ook wel, dat zou ik ook hebben.
Maar geloof me als ik zeg dat het geen zwakte van mij is.
Jij draagt al langer dit soort kleding, jij gaat al langer met deze mensen om.
Voor mij is het allemaal relatief nieuw.
Ik zie dat jij het vervelend vind dat ik je lijk te kopieëren.
Jij een metallica fan, ik een metallica fan.
Jij een metallica shirt, ik een metallica shirt.
Jij een piercing, ik een piercing.
Maar je moet begrijpen dat ik je niet klakkeloos probeer te kopieëren.
Ik vind je alleen cool, dat is alles.
En zoals ik zei, ik ben nieuw.
Dus ik gebruik je een beetje als een pilaar om op te steunen.
Ik hoop dat je me dat kunt vergeven.
En dan nu Rosanne.
Ik loog niet tegen je. Dat was ook niet de bedoeling, ook al leek het er misschien wel op. Je bent een vriendin, en als ik tegen vrienden zeg dat ik niet lieg, dat lieg ik niet. Aan de andere kant, je kwam wel met een goed argument. Als je erachter komt, ga je er misschien aan kapot. Ga er dan ook niet verder naar op zoek, muts. =']
En dan nog iets. Misschien zeggen sommige mensen wel dat je prettig gestoord bent omdat ze je niet willen kwetsen.
En misschien is het hypocriet om tegen je te zeggen dat je gek bent als ik zelf ook niet helemaal goed in mijn hoofd ben.
'I tear my heart open, I sow myself shut.
My weakness is, that I care too much.
And my scars remind me, that the past is real.
I tear my heart open, just to feel.'
- Papa roach, Scars
Ps Jij moet haar tekst niet stelen, en microrator kan heel mooi pingelen op de piano.
16 Jaar lang heb ik me niet kunnen gedragen zoals ik wilde.
16 Jaar lang heb ik me niet kunnen kleden zoals ik wilde.
16 Jaar lang heb ik niet om kunnen gaan met wie ik wilde.
Ik heb veel te lang geprobeerd om normaal te zijn. Ook al genoot ik meer van aparte muziekstijlen, niet alleen metal, maar ook klassiek, ik probeerde er altijd bij te horen. Ik probeerde mezelf te vormen tot iemand die ik niet was.
Ik had geen goede vrienden, naast dominiek en niek misschien. Ik kan het verder ook niemand kwalijk nemen, ik had ook niet bevriend willen zijn met de Ik van toen. Ik wilde er zo graag bij horen dat ik compleet buiten de boot viel.
Sinds ongeveer een half jaar ben ik me veel meer 'Alternatief' (als je het zo wil noemen) gaan kleden, en gedragen. Ik voel me lekkerder in mijn vel op deze manier, de stijl past meer bij wie ik ben, ook al zeg ik dat zelf. Ik voel me op mijn gemak. Ik heb weer vrienden, een paar hele goede, en daar ben ik dolgelukkig me.
Ik merk dat jij je soms aan mij irriteerd.
Ik snap het ook wel, dat zou ik ook hebben.
Maar geloof me als ik zeg dat het geen zwakte van mij is.
Jij draagt al langer dit soort kleding, jij gaat al langer met deze mensen om.
Voor mij is het allemaal relatief nieuw.
Ik zie dat jij het vervelend vind dat ik je lijk te kopieëren.
Jij een metallica fan, ik een metallica fan.
Jij een metallica shirt, ik een metallica shirt.
Jij een piercing, ik een piercing.
Maar je moet begrijpen dat ik je niet klakkeloos probeer te kopieëren.
Ik vind je alleen cool, dat is alles.
En zoals ik zei, ik ben nieuw.
Dus ik gebruik je een beetje als een pilaar om op te steunen.
Ik hoop dat je me dat kunt vergeven.
En dan nu Rosanne.
Ik loog niet tegen je. Dat was ook niet de bedoeling, ook al leek het er misschien wel op. Je bent een vriendin, en als ik tegen vrienden zeg dat ik niet lieg, dat lieg ik niet. Aan de andere kant, je kwam wel met een goed argument. Als je erachter komt, ga je er misschien aan kapot. Ga er dan ook niet verder naar op zoek, muts. =']
En dan nog iets. Misschien zeggen sommige mensen wel dat je prettig gestoord bent omdat ze je niet willen kwetsen.
En misschien is het hypocriet om tegen je te zeggen dat je gek bent als ik zelf ook niet helemaal goed in mijn hoofd ben.
'I tear my heart open, I sow myself shut.
My weakness is, that I care too much.
And my scars remind me, that the past is real.
I tear my heart open, just to feel.'
- Papa roach, Scars
Ps Jij moet haar tekst niet stelen, en microrator kan heel mooi pingelen op de piano.
dinsdag 29 september 2009
I'm alive
5...
4...
3...
2...
1...
Krak.
Mijn geest voelt gebroken, mijn hoofd is een pap.
Ik zink weer weg in een hoekje.
Waar is de kracht die ik ooit bezat ?
Die kracht is er nog steeds.
Ik heb hem alleen even laten vallen.
Blijf maar lekker even liggen, ik raap je zo wel weer op.
Het is fijn om weer even zo te kunnen zijn.
Om weer even zo te MOGEN zijn.
Ook al brengt dat het nodige gescheld met zich mee.
SOMEWHERE BETWEEN HAPPY,
AND TOTAL FUCKING WRECK.
FEET SOMETIMES ON SOLID GROUND,
AND SOMETIMES AT THE EDGE.
- Rise Against, Survive
4...
3...
2...
1...
Krak.
Mijn geest voelt gebroken, mijn hoofd is een pap.
Ik zink weer weg in een hoekje.
Waar is de kracht die ik ooit bezat ?
Die kracht is er nog steeds.
Ik heb hem alleen even laten vallen.
Blijf maar lekker even liggen, ik raap je zo wel weer op.
Het is fijn om weer even zo te kunnen zijn.
Om weer even zo te MOGEN zijn.
Ook al brengt dat het nodige gescheld met zich mee.
SOMEWHERE BETWEEN HAPPY,
AND TOTAL FUCKING WRECK.
FEET SOMETIMES ON SOLID GROUND,
AND SOMETIMES AT THE EDGE.
- Rise Against, Survive
woensdag 23 september 2009
Spilt milk and crumbled cookies
For what I've done,
I start again.
And whatever pain may come,
Today this ends.
I'm forgiving what I've done.
Ik had dit al eerder op moeten schrijven. Ik moet niet zo lang wachten, dat is niet goed. Ik heb de laatste paar dagen de algemene fuck-it houding aangenomen. Ik voel me nog steeds niet lekker, fisiek noch mentaal, maar dat waait wel over. Dat gebeurt niet vanzelf, daar moet je kracht voor hebben. Maar daar blog ik later nog wel over.
Maar nu even wat anders. Oude vrienden.
Niet kunnen slapen heeft zo zijn voordelen. Je gaat nadenken. Dat is voor mij altijd leuk, ik hou van mijn gedachten. Zo kwam ik op het idee om maar eens mijn pc aan te zetten. De aanhoudende hoest laat ik maar even voor wat hij is, het internet heeft even voorrang. Tot mijn verbazing zag ik dat er nog mensen online waren op msn. En Santacruz gelukkig ook, beter bekend als Brad.
Ik spreek hem aan, om nog even te kletsen over die goede oude tijd, precies een jaar terug. Een hele mooie tijd.
Ik kom erachter dat hij al 21 is. Gelukkig is hij nog even wijs als vorig jaar.
Rushing is for people who can't appreciate the present.
En dat is helemaal waar. Nog steeds geen idee wat hij wil gaan doen met zijn leven.
Daar bewonder ik hem enigszins voor.
Hij weet de goede uitweg voor bijna elke situatie, en hij gaat overal volwassen en rustig mee om.
Zo is hij al sinds ik hem leerde kennen.
Het is fijn om te weten dat ik hem nog steeds mijn vriend kan noemen.
Helaas denk ik ook meteen weer terug aan de minder mooie herinneringen. Gelukkig heb ik me daar overheen gezet. Ik moet The Lion King echt nog een keer kijken, dan ben ik er tenminste helemaal overheen. En dan te bedenken dat Brad bijna in deze situatie had gezeten. Ik ben blij dat ze toen voor mij heeft gekozen, hij had dit niet verdient. Maar zoals hij al zei, ik ben er een beter mens door geworden. Hij had zo'n ervaring niet nodig gehad, hij is al veel te goed voor deze wereld.
'There's a time for everyone if they only learn,
That the twisting kaleidoscope moves us all in turn.
There's a rhyme and reason to the wild outdoors,
When the heart of this star-crossed voyager beats in time with yours.'
- Elton John, Can you feel the love tonight
I start again.
And whatever pain may come,
Today this ends.
I'm forgiving what I've done.
Ik had dit al eerder op moeten schrijven. Ik moet niet zo lang wachten, dat is niet goed. Ik heb de laatste paar dagen de algemene fuck-it houding aangenomen. Ik voel me nog steeds niet lekker, fisiek noch mentaal, maar dat waait wel over. Dat gebeurt niet vanzelf, daar moet je kracht voor hebben. Maar daar blog ik later nog wel over.
Maar nu even wat anders. Oude vrienden.
Niet kunnen slapen heeft zo zijn voordelen. Je gaat nadenken. Dat is voor mij altijd leuk, ik hou van mijn gedachten. Zo kwam ik op het idee om maar eens mijn pc aan te zetten. De aanhoudende hoest laat ik maar even voor wat hij is, het internet heeft even voorrang. Tot mijn verbazing zag ik dat er nog mensen online waren op msn. En Santacruz gelukkig ook, beter bekend als Brad.
Ik spreek hem aan, om nog even te kletsen over die goede oude tijd, precies een jaar terug. Een hele mooie tijd.
Ik kom erachter dat hij al 21 is. Gelukkig is hij nog even wijs als vorig jaar.
Rushing is for people who can't appreciate the present.
En dat is helemaal waar. Nog steeds geen idee wat hij wil gaan doen met zijn leven.
Daar bewonder ik hem enigszins voor.
Hij weet de goede uitweg voor bijna elke situatie, en hij gaat overal volwassen en rustig mee om.
Zo is hij al sinds ik hem leerde kennen.
Het is fijn om te weten dat ik hem nog steeds mijn vriend kan noemen.
Helaas denk ik ook meteen weer terug aan de minder mooie herinneringen. Gelukkig heb ik me daar overheen gezet. Ik moet The Lion King echt nog een keer kijken, dan ben ik er tenminste helemaal overheen. En dan te bedenken dat Brad bijna in deze situatie had gezeten. Ik ben blij dat ze toen voor mij heeft gekozen, hij had dit niet verdient. Maar zoals hij al zei, ik ben er een beter mens door geworden. Hij had zo'n ervaring niet nodig gehad, hij is al veel te goed voor deze wereld.
'There's a time for everyone if they only learn,
That the twisting kaleidoscope moves us all in turn.
There's a rhyme and reason to the wild outdoors,
When the heart of this star-crossed voyager beats in time with yours.'
- Elton John, Can you feel the love tonight
maandag 14 september 2009
78
Ik heb al een tijdje geluisterd.
Ik hoorde het kraken.
En toen brak het. Waarschijnlijk boog het te ver.
Nu is het kapot. Alles is kapot.
Het voelt nu beter. Ik hoef geen zinkend schip meer boven te houden.
Dat verrekte onding zinkt maar lekker naar de bodem.
Het voelt nog steeds niet goed, het voelt gewoon niet slecht meer.
Dat is in ieder geval een verbetering.
Nu kan ik me eindelijk weer concentreren op wat belangrijk voor me is.
De kleine dingetjes, en de iets grotere.
Ik hoef me nu nergens meer aan te houden. Geen regels, geen beloftes.
Ik voel me vrij. Ik heb weer tijd om te dromen.
'Let us die young or let us live forever,
We dont have the power but we never say never.
Sitting in a sandpit, life is a short trip.
The music's for the sad men.'
- Alphaville, Forever Young
Ik hoorde het kraken.
En toen brak het. Waarschijnlijk boog het te ver.
Nu is het kapot. Alles is kapot.
Het voelt nu beter. Ik hoef geen zinkend schip meer boven te houden.
Dat verrekte onding zinkt maar lekker naar de bodem.
Het voelt nog steeds niet goed, het voelt gewoon niet slecht meer.
Dat is in ieder geval een verbetering.
Nu kan ik me eindelijk weer concentreren op wat belangrijk voor me is.
De kleine dingetjes, en de iets grotere.
Ik hoef me nu nergens meer aan te houden. Geen regels, geen beloftes.
Ik voel me vrij. Ik heb weer tijd om te dromen.
'Let us die young or let us live forever,
We dont have the power but we never say never.
Sitting in a sandpit, life is a short trip.
The music's for the sad men.'
- Alphaville, Forever Young
donderdag 10 september 2009
Pleistertjes
Dit gaat fout.
Ik wil dit niet meer.
Ik voel iets breken van binnen, maar ik weet niet wat.
Het gaat weer eens mis.
Ik ben eindelijk jou vieze herrinering kwijt.
Maar ook de beloftes die ik aan je hebt gemaakt.
Ik zou blij moeten zijn, maar dat ben ik niet.
Volgens mij ben ik bang.
'With the absence of eye, I can start to bleed again...
With the color of hearts it seems like you wear right thin.
And as it falls from your mouth, it seems like you needed it more.'
- 36 Crazyfists, Slit Wrist Theory
Ik wil dit niet meer.
Ik voel iets breken van binnen, maar ik weet niet wat.
Het gaat weer eens mis.
Ik ben eindelijk jou vieze herrinering kwijt.
Maar ook de beloftes die ik aan je hebt gemaakt.
Ik zou blij moeten zijn, maar dat ben ik niet.
Volgens mij ben ik bang.
'With the absence of eye, I can start to bleed again...
With the color of hearts it seems like you wear right thin.
And as it falls from your mouth, it seems like you needed it more.'
- 36 Crazyfists, Slit Wrist Theory
zondag 30 augustus 2009
Roet in het eten
Ik draai de kraan open. Ik voel een warme, zachte stroom water over me heen. Heerlijk. Als het koud is, is het fijn om 's avonds te douchen.
En dan raakt het me. Die lucht. De lucht die je laat weten dat de zomer voorbij is, en dat de winter er aan komt. Die heerlijke lucht die herinneringen met zich mee brengt. Slechte herinneringen helaas, waardoor de lucht niet echt aangenaam ruikt. Toch is het een welkome verandering.
In het begin ruikt het nog heerlijk. Ik krijg het gevoel alsof ik weer een kleine jongetje ben. Ondertussen kruipen de herinneringen langzaam naar binnen. Het begint toen ik nog jong was. Herinneringen aan het ziekenhuis. Herinneringen aan een hoopvolle toekomst, een nieuwe begin als het ware. Helaas wist ik toen nog niet dat het niets zou verhelpen. Ik ben er nu nog steeds niet helemaal overheen.
En dan schieten mijn gedachten ineens een aantal jaren vooruit. Naar 2008, vorig jaar. Het jaar waarop iets moois begon, maar ook iets walgelijks. Ik ben er nog steeds niet uit welke herinneringen nou walgelijk zijn en welke mooi, maar dat maakt ook niet uit. De herinneringen begonnen zo mooi. Prachtig, mooier dan alles dat ik ooit meegemaakt had. Maar helaas zijn ze verzuurd, als melk die je te lang in de koelkast laat staan.
En dan raakt het me. Die lucht. De lucht die je laat weten dat de zomer voorbij is, en dat de winter er aan komt. Die heerlijke lucht die herinneringen met zich mee brengt. Slechte herinneringen helaas, waardoor de lucht niet echt aangenaam ruikt. Toch is het een welkome verandering.
In het begin ruikt het nog heerlijk. Ik krijg het gevoel alsof ik weer een kleine jongetje ben. Ondertussen kruipen de herinneringen langzaam naar binnen. Het begint toen ik nog jong was. Herinneringen aan het ziekenhuis. Herinneringen aan een hoopvolle toekomst, een nieuwe begin als het ware. Helaas wist ik toen nog niet dat het niets zou verhelpen. Ik ben er nu nog steeds niet helemaal overheen.
En dan schieten mijn gedachten ineens een aantal jaren vooruit. Naar 2008, vorig jaar. Het jaar waarop iets moois begon, maar ook iets walgelijks. Ik ben er nog steeds niet uit welke herinneringen nou walgelijk zijn en welke mooi, maar dat maakt ook niet uit. De herinneringen begonnen zo mooi. Prachtig, mooier dan alles dat ik ooit meegemaakt had. Maar helaas zijn ze verzuurd, als melk die je te lang in de koelkast laat staan.
'There's a calm surrender to the rush of days,
When the heat of the rolling world can be turned away.
An enchanted moment, and it sees me through,
It's enough for this restless warrior just to be with you'
When the heat of the rolling world can be turned away.
An enchanted moment, and it sees me through,
It's enough for this restless warrior just to be with you'
- Elton John, Can you feel the love tonight
_________________________________________________
Het klonk toen zo mooi. Om eerlijk te zijn klinkt het nog steeds zo. Het was een prachtige tijd, ook al kwam hij op een verschrikkelijke manier aan zijn eind. De andere herinneringen zijn hetzelfde gebleven. Die veranderen ook niet, die draag ik mijn hele leven met me mee. Misschien moet ik er maar mee doorgaan, dan heb ik overal tenminste minder last van. Alles is allemaal ongeveer een jaar oud. Naast mijn verjaardag is dat waarschijnlijk nog een rede voor een feestje. Ook al ga ik dat niet met vrienden vieren.
__________________________________________________
Misschien moet ik de volgende keer de deur van de koelkast fatsoenlijk dicht doen, dan blijft de melk langer goed.
__________________________________________________
'I caught a chill,
and it's still frozen on my skin.
I think about why,
I'm alone, by myself,
No one else to explain.
How far do I go?
No one knows.
If the end is so much better, why don't we just live forever?
Don't tell me I'm the last one in line.
Don't tell me I'm too late this time. '
- Shinedown, Breaking inside
and it's still frozen on my skin.
I think about why,
I'm alone, by myself,
No one else to explain.
How far do I go?
No one knows.
If the end is so much better, why don't we just live forever?
Don't tell me I'm the last one in line.
Don't tell me I'm too late this time. '
- Shinedown, Breaking inside
vrijdag 14 augustus 2009
Vakantie
Tja, vakantie.
'Op vakantie gaan.' Best nutteloos voor mensen als ik. Alles wat ik in een ander land kan, kan ik hier ook. Je gaat bij al je vrienden weg. Sommige mis je meer dan anderen, maar je mist ze allemaal. Het helpt als de locatie je bevalt. Dit keer veel bergen en vaak een mooi uitzicht. Dan kun je lekker over het landschap kijken en beseffen dat het veel mooier zou zijn als die ene er bij was. Fijn. Ook als je dan gaat slapen. Vreemd huis, vreemde geur, vreemde geluiden uit een dichtbijgelegen vreemde franse stad. En dan ga je liggen.
We hadden een groot huis gehuurd, met ieder een eigen kamer. Allemaal een tweepersoonsbed in je eentje. In het begin ligt het heerlijk. Veel ruimte, je kunt je lekker uitrekken. Maar dan merk je dat je eigenlijk teveel ruimte hebt, en dat het wel heel eenzaam is om alleen in een tweepersoonsbed te liggen. Dan ga je maar in het midden liggen. Doen alsof je de ruimte nodig hebt.
Genoeg over de vakantie. Ik wilde het ook nog ergens anders over hebben.
Ik heb laatste de films Zeitgeist en Zeitgeist: Addendum weer gezien, want er komt een nieuwe film uit. Als je de films nog niet gezien hebt, doe het meteen. Het laat je zien hoe vreemd de wereld is waarin we wonen. Vooral het stuk over geld. We leven in een wereld waar 1% van de wereldbevolking, 40% van alle rijkdommen bezit. Geschift gewoon. Amerikaanse bedrijven als Exxon Mobile en Wal-Mart halen per jaar meer geld binnen dan landen als Saudi-Arabie en Polen. Verder beschrijft het hoe het hele banken systeem in elkaar zit. Je kunt je oren gewoon niet geloven, zo belachelijk idioot is het.
Ook laat het zien waarom religie de grootste oplichterspraktijk ter wereld is, en wat er waarschijnlijk gebeurd is op 11 september, ook al maken die samenzwerings theorien me niks uit. Het zijn amerikanen, het mafste volk ter wereld. Zodra je de films hebt gezien raad ik je aan lid te worden van The Zeitgeist Movement. Een clubje voor mensen die de wereld graag anders zouden hebben. Ik heb ook meteen de petitie voor The Venus Project getekend, een project bedoeld om de hele samenleving op revolutionaire wijze om te gooien. Maar dat moet je allemaal zelf weten, ik ben je moeder niet.
''If I could I would shrink myself
and sink through your skin to your blood cells
and remove whatever makes you hurt
but I am too weak to be your cure.''
- Brand New, Guernica
'Op vakantie gaan.' Best nutteloos voor mensen als ik. Alles wat ik in een ander land kan, kan ik hier ook. Je gaat bij al je vrienden weg. Sommige mis je meer dan anderen, maar je mist ze allemaal. Het helpt als de locatie je bevalt. Dit keer veel bergen en vaak een mooi uitzicht. Dan kun je lekker over het landschap kijken en beseffen dat het veel mooier zou zijn als die ene er bij was. Fijn. Ook als je dan gaat slapen. Vreemd huis, vreemde geur, vreemde geluiden uit een dichtbijgelegen vreemde franse stad. En dan ga je liggen.
We hadden een groot huis gehuurd, met ieder een eigen kamer. Allemaal een tweepersoonsbed in je eentje. In het begin ligt het heerlijk. Veel ruimte, je kunt je lekker uitrekken. Maar dan merk je dat je eigenlijk teveel ruimte hebt, en dat het wel heel eenzaam is om alleen in een tweepersoonsbed te liggen. Dan ga je maar in het midden liggen. Doen alsof je de ruimte nodig hebt.
Genoeg over de vakantie. Ik wilde het ook nog ergens anders over hebben.
Ik heb laatste de films Zeitgeist en Zeitgeist: Addendum weer gezien, want er komt een nieuwe film uit. Als je de films nog niet gezien hebt, doe het meteen. Het laat je zien hoe vreemd de wereld is waarin we wonen. Vooral het stuk over geld. We leven in een wereld waar 1% van de wereldbevolking, 40% van alle rijkdommen bezit. Geschift gewoon. Amerikaanse bedrijven als Exxon Mobile en Wal-Mart halen per jaar meer geld binnen dan landen als Saudi-Arabie en Polen. Verder beschrijft het hoe het hele banken systeem in elkaar zit. Je kunt je oren gewoon niet geloven, zo belachelijk idioot is het.
Ook laat het zien waarom religie de grootste oplichterspraktijk ter wereld is, en wat er waarschijnlijk gebeurd is op 11 september, ook al maken die samenzwerings theorien me niks uit. Het zijn amerikanen, het mafste volk ter wereld. Zodra je de films hebt gezien raad ik je aan lid te worden van The Zeitgeist Movement. Een clubje voor mensen die de wereld graag anders zouden hebben. Ik heb ook meteen de petitie voor The Venus Project getekend, een project bedoeld om de hele samenleving op revolutionaire wijze om te gooien. Maar dat moet je allemaal zelf weten, ik ben je moeder niet.
''If I could I would shrink myself
and sink through your skin to your blood cells
and remove whatever makes you hurt
but I am too weak to be your cure.''
- Brand New, Guernica
woensdag 29 juli 2009
Respect
Respect. Daar merk je tegenwoordig niet zo veel meer van.
Andere mensen bekritiseren en uitschelden vanwege hun manier van leven schijnt de norm te zijn tegenwoordig. Ik ga me niet voordoen als iemand die hier nooit iets mee te maken heeft. In tegenstelling, ik heb zelf ook vooroordelen en kritiek op bijna iedereen, maar toch zeker in mindere maten dan sommige andere mensen.
Ik hoor vrienden wel eens schreeuwen op straat, of hardop schelden in het openbaar. Ik moet toegeven, ik doe het ook wel eens, maar ik probeer het zo veel mogelijk te voorkomen. Ik merkte laatst op dat ik vaak de aangewezen persoon ben die anderen moet vertellen dat het wel wat zachter kan, of vragen of ze kunnen minderen met dat gescheld.
Persoonlijk heb ik er niks tegen, ook al kan het soms wat minder. Het zijn andere tijden, en dus gaan mensen anders met elkaar om. Uiteindelijk zal er zo veel gescholden worden dat de woorden hun kracht verliezen, en niets meer zullen zijn dan woorden als schavuit of snotjong.
Maar toch vraag ik me af of het vroeger niet beter was. In de tijd dat eer, respect en trots nog een boel uitmaakten in de wereld.
De samurai, bijvoorbeeld, pleegden soms zelfmoord om hun eer te redden, of te laten zien dat ze het ergens niet mee eens waren. Harakiri, een van de pijnlijkste manieren om dood te gaan, was toen niet ongewoon. Als een bevelhebber net een grote veldslag had verloren, pleegde hij een rituele zelfmoord, om samen met zijn manschappen te sterven en zo zijn eer te behouden. Als een samurai het niet eens was mijn een beslissing van zijn meester, sneed hij zijn eigen buik open, om het vervolgens te verbinden. Hij ging naar zijn meester toe, vertelde hem dat hij verkeerd handelde, en haalde vervolgens het verband van zijn middel. Tegen die tijd is het al te laat. Het is ongelofelijk pijnlijk, en toch mocht een samurai tijdens het hele ritueel geen enkel teken van pijn tonen. Als je niet met een strak gezicht de pijn kon accepteren, maakte je jezelf ten schande. Als iedereen tegenwoordig maar half het eergevoel en respect van de samurai hadden, was het een veel betere wereld geweest.
Nu wil ik niet zeggen dat zelfmoord een goed idee is, maar eergevoel en trots zijn de beste manier om iemand te motiveren. Ik heb een tijd geleden een dag op een landmachtbasis doorgebracht. We leerden onder andere macheren. Opeens kwam het commando 'geef acht', en natuurlijk stonden we er als een stel zoutzakken bij. Maar toen zei een korporaal iets dat me meer motiveerde dan alle docenten in mijn hele schoolcarriere bij elkaar: 'Borst vooruit, kin omhoog. Je moet er trots op zijn dat je hier vandaag staat'. Trots was het sleutelwoord. Ik merkte, dat als je ergens trots op bent, je er veel meer moeite voor wilt doen. Als je iemand trots kun maken op wat hij doet, kun je hem motiveren beter zijn best te doen.
Docenten hebben nu nog moeite met het motiveren van hun leerlingen. Als ze leren respect te hebben, en trots te zijn op wat ze doen op school, komen ze waarschijnlijk al een heel eind.
Standing in line marking time--
Waiting for the welfare dime
'Cause they can't buy a job
The man in the silk suit hurries by
As he catches the poor old ladies' eyes
Just for fun he says "Get a job"
- Bruce Hornsby, The way it is.
Andere mensen bekritiseren en uitschelden vanwege hun manier van leven schijnt de norm te zijn tegenwoordig. Ik ga me niet voordoen als iemand die hier nooit iets mee te maken heeft. In tegenstelling, ik heb zelf ook vooroordelen en kritiek op bijna iedereen, maar toch zeker in mindere maten dan sommige andere mensen.
Ik hoor vrienden wel eens schreeuwen op straat, of hardop schelden in het openbaar. Ik moet toegeven, ik doe het ook wel eens, maar ik probeer het zo veel mogelijk te voorkomen. Ik merkte laatst op dat ik vaak de aangewezen persoon ben die anderen moet vertellen dat het wel wat zachter kan, of vragen of ze kunnen minderen met dat gescheld.
Persoonlijk heb ik er niks tegen, ook al kan het soms wat minder. Het zijn andere tijden, en dus gaan mensen anders met elkaar om. Uiteindelijk zal er zo veel gescholden worden dat de woorden hun kracht verliezen, en niets meer zullen zijn dan woorden als schavuit of snotjong.
Maar toch vraag ik me af of het vroeger niet beter was. In de tijd dat eer, respect en trots nog een boel uitmaakten in de wereld.
De samurai, bijvoorbeeld, pleegden soms zelfmoord om hun eer te redden, of te laten zien dat ze het ergens niet mee eens waren. Harakiri, een van de pijnlijkste manieren om dood te gaan, was toen niet ongewoon. Als een bevelhebber net een grote veldslag had verloren, pleegde hij een rituele zelfmoord, om samen met zijn manschappen te sterven en zo zijn eer te behouden. Als een samurai het niet eens was mijn een beslissing van zijn meester, sneed hij zijn eigen buik open, om het vervolgens te verbinden. Hij ging naar zijn meester toe, vertelde hem dat hij verkeerd handelde, en haalde vervolgens het verband van zijn middel. Tegen die tijd is het al te laat. Het is ongelofelijk pijnlijk, en toch mocht een samurai tijdens het hele ritueel geen enkel teken van pijn tonen. Als je niet met een strak gezicht de pijn kon accepteren, maakte je jezelf ten schande. Als iedereen tegenwoordig maar half het eergevoel en respect van de samurai hadden, was het een veel betere wereld geweest.
Nu wil ik niet zeggen dat zelfmoord een goed idee is, maar eergevoel en trots zijn de beste manier om iemand te motiveren. Ik heb een tijd geleden een dag op een landmachtbasis doorgebracht. We leerden onder andere macheren. Opeens kwam het commando 'geef acht', en natuurlijk stonden we er als een stel zoutzakken bij. Maar toen zei een korporaal iets dat me meer motiveerde dan alle docenten in mijn hele schoolcarriere bij elkaar: 'Borst vooruit, kin omhoog. Je moet er trots op zijn dat je hier vandaag staat'. Trots was het sleutelwoord. Ik merkte, dat als je ergens trots op bent, je er veel meer moeite voor wilt doen. Als je iemand trots kun maken op wat hij doet, kun je hem motiveren beter zijn best te doen.
Docenten hebben nu nog moeite met het motiveren van hun leerlingen. Als ze leren respect te hebben, en trots te zijn op wat ze doen op school, komen ze waarschijnlijk al een heel eind.
Standing in line marking time--
Waiting for the welfare dime
'Cause they can't buy a job
The man in the silk suit hurries by
As he catches the poor old ladies' eyes
Just for fun he says "Get a job"
- Bruce Hornsby, The way it is.
dinsdag 28 juli 2009
Hier zijn we dan.
Een blog.
Ik ga ervan uit dat je weet wat het inhoudt, en ik zie je aanwezigheid als een compliment. Grotendeels omdat je, aangezien je dit leest, intresse toont in wat ik te zeggen heb. Ik heb er moeite mee mijn mond dicht te houden, en mensen die willen luisteren zijn schaars, dus zie jezelf als een van de (on)gelukkigen.
Even ter informatie, ik zie dit blog als een leuke plek om mijn (soms) radicale ideen kwijt te kunnen. Ik heb echt overal een mening over, maar voornamelijk over hoe de wereld draait en wat er allemaal om ons heen gebeurd. Ook heb ik soms een sterke mening over bepaalde personen, maar die hou ik liever voor mezelf.
It is better to confess ignorance than provide it. - Homer Hickam
Een blog.
Ik ga ervan uit dat je weet wat het inhoudt, en ik zie je aanwezigheid als een compliment. Grotendeels omdat je, aangezien je dit leest, intresse toont in wat ik te zeggen heb. Ik heb er moeite mee mijn mond dicht te houden, en mensen die willen luisteren zijn schaars, dus zie jezelf als een van de (on)gelukkigen.
Even ter informatie, ik zie dit blog als een leuke plek om mijn (soms) radicale ideen kwijt te kunnen. Ik heb echt overal een mening over, maar voornamelijk over hoe de wereld draait en wat er allemaal om ons heen gebeurd. Ook heb ik soms een sterke mening over bepaalde personen, maar die hou ik liever voor mezelf.
It is better to confess ignorance than provide it. - Homer Hickam
Abonneren op:
Posts (Atom)