maandag 12 april 2010

War is the anwser

Ik voel me de laatste tijd nogal leeg van binnen.
Ik heb eigenlijk niet eens meer zo veel inspiratie om er over te bloggen.
Same old, het blijft zich maar herhalen.
En na een tijdje heb je er vrede mee, en leer je er mee leven.

Toekomst ziet er rooskleurig uit,
Leuke vrienden waar ik mee kan lachen.
Maar als dat stukje liefde ontbreekt,
Voel het alsof je niet helemaal compleet bent.

All the places I've been,
And places I've seen.
A million stories that made up,
A million shattered dreams.
The faces of people,
I'll never see again.
And I can't seem to find my way home.

'Cause it's almost like,
Your heaven's trying everything,
To break me down.

'Cause it's almost like,
Your heaven's trying everything,
To keep me out.

donderdag 8 april 2010

The twisting kaleidoscope

There's a calm surrender,
To the rush of days,
When the heat of the rolling world,
Can't be turned away.
An enchanted moment,
And it sees me through,
It's enough for this restless warrior,
Just to be with you.
Iedereen heeft inmiddels al weer iemand.
Sommige mensen laten het zo makkelijk lijken,
Die hebben na twee weken al weer iemand anders.
En ik niet.
En ik weet dat ik niet alleen moet kijken naar wat ik niet heb,
Juist naar wat ik wél heb.
Maar ik ben al bijna 18, en heb nog nooit echt een vriendin gehad.
Niet eens een keer gehoord dat iemand me leuk heeft gevonden.
Het zal vast normaal zijn dat ik me er zo over voel, hormonen enzo.
Maar daarom doet het niet minder pijn.
En na een tijdje begin je vanzelf af te vragen,
Wat doe ik in godsnaam toch verkeerd?
Zeg dan niet dat er niets mis met me is.
Want dat is bullshit.
En als ik er zelf niet achter kan komen,
Dan word het misschien eens tijd dat iemand me met mijn neus op de feiten drukt.