Roet in het eten

Ik draai de kraan open. Ik voel een warme, zachte stroom water over me heen. Heerlijk. Als het koud is, is het fijn om 's avonds te douchen.

En dan raakt het me. Die lucht. De lucht die je laat weten dat de zomer voorbij is, en dat de winter er aan komt. Die heerlijke lucht die herinneringen met zich mee brengt. Slechte herinneringen helaas, waardoor de lucht niet echt aangenaam ruikt. Toch is het een welkome verandering.

In het begin ruikt het nog heerlijk. Ik krijg het gevoel alsof ik weer een kleine jongetje ben. Ondertussen kruipen de herinneringen langzaam naar binnen. Het begint toen ik nog jong was. Herinneringen aan het ziekenhuis. Herinneringen aan een hoopvolle toekomst, een nieuwe begin als het ware. Helaas wist ik toen nog niet dat het niets zou verhelpen. Ik ben er nu nog steeds niet helemaal overheen.

En dan schieten mijn gedachten ineens een aantal jaren vooruit. Naar 2008, vorig jaar. Het jaar waarop iets moois begon, maar ook iets walgelijks. Ik ben er nog steeds niet uit welke herinneringen nou walgelijk zijn en welke mooi, maar dat maakt ook niet uit. De herinneringen begonnen zo mooi. Prachtig, mooier dan alles dat ik ooit meegemaakt had. Maar helaas zijn ze verzuurd, als melk die je te lang in de koelkast laat staan.

'There's a calm surrender to the rush of days,
When the heat of the rolling world can be turned away.
An enchanted moment, and it sees me through,
It's enough for this restless warrior just to be with you'

- Elton John, Can you feel the love tonight

_________________________________________________

Het klonk toen zo mooi. Om eerlijk te zijn klinkt het nog steeds zo. Het was een prachtige tijd, ook al kwam hij op een verschrikkelijke manier aan zijn eind. De andere herinneringen zijn hetzelfde gebleven. Die veranderen ook niet, die draag ik mijn hele leven met me mee. Misschien moet ik er maar mee doorgaan, dan heb ik overal tenminste minder last van. Alles is allemaal ongeveer een jaar oud. Naast mijn verjaardag is dat waarschijnlijk nog een rede voor een feestje. Ook al ga ik dat niet met vrienden vieren.

__________________________________________________

Misschien moet ik de volgende keer de deur van de koelkast fatsoenlijk dicht doen, dan blijft de melk langer goed.

__________________________________________________

'I caught a chill,
and it's still frozen on my skin.
I think about why,
I'm alone, by myself,
No one else to explain.
How far do I go?
No one knows.
If the end is so much better, why don't we just live forever?
Don't tell me I'm the last one in line.
Don't tell me I'm too late this time. '
- Shinedown, Breaking inside