Ik heb al een tijdje geluisterd.
Ik hoorde het kraken.
En toen brak het. Waarschijnlijk boog het te ver.
Nu is het kapot. Alles is kapot.
Het voelt nu beter. Ik hoef geen zinkend schip meer boven te houden.
Dat verrekte onding zinkt maar lekker naar de bodem.
Het voelt nog steeds niet goed, het voelt gewoon niet slecht meer.
Dat is in ieder geval een verbetering.
Nu kan ik me eindelijk weer concentreren op wat belangrijk voor me is.
De kleine dingetjes, en de iets grotere.
Ik hoef me nu nergens meer aan te houden. Geen regels, geen beloftes.
Ik voel me vrij. Ik heb weer tijd om te dromen.
'Let us die young or let us live forever,
We dont have the power but we never say never.
Sitting in a sandpit, life is a short trip.
The music's for the sad men.'
- Alphaville, Forever Young
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Meestal is iets dat breekt in jouzelf nooit een goed teken.
BeantwoordenVerwijderenMaar je kan beter van de tijd genieten die het je geeft dan je zorgen maken of wat er nou eigenlijk kapot is.
Denken, dromen, eigenlijk hetzelfde.
Alleen kan de ene omslaan in zorgen en de ander in nachtmerries.
Maar dat heb je volledig zelf in de hand.
Alles is liefde.
<3